بررسي امكان استفاده از پليمر ايمن‌آسيا در كاهش فرسايش بادي و ريزگردها

استفاده از پليمرها براي كنترل فرسايش بادي در سال‌هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است. اما قبل از توصيه آنها به‌عنوان مالچ بايد اثر آنها بر محيط ‌زيست و كاهش فرسايش بادي بررسي شود. در اين مقاله اثر پليمر ايمن‌آسيا در تثبيت ماسه‌هاي روان و كاهش فرسايش بادي در دو بخش آزمايشگاهي و ميداني در منطقه جرقويه سفلي بررسي شد. بدين‌منظور، ابتدا امولسيوني از پليمر در آب با نسبت يك به سه (يك قسمت پليمر در دو قسمت آب) تهيه و براي بررسي اثر آن بر كاهش فرسايش، حجمي از امولسيون كه حاوي 80، 100 و 120 كيلوگرم پليمر بود در كرت‌هاي 25 مترمربعي با سه تكرار ‌پاشيده شد. نتايج نشان داد كه سرعت آستانه فرسايش بادي بعد از مالچ‌پاشي، در تمام تيمارها از 3.5 به بيش از 11 متر بر ثانيه افزايش يافت. بررسي تأثيرات زيست‌محيطي پليمر نشان داد كه غلظت مالچ بر جوانه‌زني گياهان بومي و نحوه زندگي حشرات و جوندگان منطقه تأثيري ندارد. تأثير پليمر بر خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك شامل بررسي تغييرات ميزان عناصر سمي و فلزات سنگين بر روي خاك عرصه قبل و بعد از مالچ‌پاشي نيز مؤيد عدم تأثير منفي آن بر اين خصوصيات مي‌باشد. از لحاظ اقتصادي هزينه استفاده از اين پليمر براي هر هكتار بررسي شد. بر اساس ارزش خالص فعلي (NVP) اين ماده و ميزان بازده داخلي (IRR) آن، اقتصادي بودن استفاده از آن و سرمايه‌گذاري در راستاي بهره‌برداري از اين پليمر به‌عنوان مالچ، توجيه‌پذير است. با توجه به عدم مشاهده اثرهاي مخرب  زيست‌محيطي و توانايي كاهش فرسايش بادي و اقتصادي بودن نسبت به مالچ نفتي، استفاده از اين پليمر به‌عنوان مالچ توصيه مي‌گردد.