پرده هاي ابهام در لايه هاي معنايي مقالات شمس

از آن جا كه زبان عرفان تجربه هاي شهودي ودريافت هاي آن سري عارفان را درخود پيچيده واز ابزارها وشگردهاي متنوع ومتلوني براي محسوس وملموس ساختن آن ها به كار مي گيرد واز سويي نيز زباني معناگراست،عمدتا لايه هاي معنايي چندگانه اي را دربر دارد واغلب با تاويل وتفسيرهاي مختلفي همراه است.تلاش عارف براي استفادۀ بهينه از يك روساخت براي بيان چند ژرف ساخت، از علل ديگر تاويل پذيري ومهمتر از همه ايهام و ابهام معنايي متون عرفاني است و عارفان بر اين عقيده اندكه زبان معمول آدمي توانايي انتقال تجربه‌هاي عرفاني را ندارد، اين مساله موجب چندمعنايي و مبهم شدن هر چه بيشتر متون عرفاني شده است. در ميان بزرگان ادب ايراني، چهره‌ شمس همواره در هاله اي از ابهام نهان گشته است و يكي از علل اين را مي‌توان زبان مبهم وي در مقالات شمس دانست. مقالات شمس سرشار از ابهام و هنجارگريزي‌هاي زباني است كه درك و فهم معنا را به پردۀ تعويق وتاخير وگاه عدم دريافت درست مي كشد. در اين پژوهش به بررسي اين عوامل كه كليد ورود به جهان شمس و بتبع آن راهي به جهان مولوي است خواهيم پرداخت و به رفع ابهام‌ وگشايش سطوح معنايي در برخي از گزاره‌هاي مقالات شمس در شش مفهوم بلند عرفاني مي پردازيم و نشان خواهيم داد ابهام در مقالات شمس علاوه بر آن‌كه از ويژگي‌هاي زبان عرفاني است، برآمده از تجربيات عرفاني خاص شمس و نگرش او به زبان نيز هست.