سير تكاملي جمعيت‌شناسي از ابتدا تا ظهور مدل‌سازي عامل محور

امروزه كاربرد مدل‌سازي عامل محور به منظور تجزيه و تحليل مسائل جمعيتي مورد توجه جمعيت‌شناسان قرار گرفته  و جايگاه جمعيت شناسي در شناخت عميقتر روندهاي جمعيتي را ارتقاء بخشيده است . هدف از مقاله حاضر، بررسي سير تكاملي جمعيت شناسي از ابتدا تا پيدايش و استفاده از مدل‌سازي عامل محور در مطالعات جمعيتي است. با مرور ادبيات موضوع، عدم توانايي پارادايم هاي جمعيتي در برقراري ارتباط بين سطوح خرد و كلان به عنوان يك محدوديت در تحليل مسائل پيچيده جمعيتي روشن مي شود. امروزه با توجه به توسعه رياضيات و توليد نرم‌افزارها و پردازنده هاي قوي، مدل‌سازي عامل محور در بين جمعيت شناسان اهميت ويژه اي دارد. سياست‌گذاري مبتني بر مدل‌سازي عامل محور به عنوان يك راهكار كارآمد با قابليت تحليل روابط بين سطح خرد و سطح كلان، احتمال تحقق اهداف دنبال شده به‌وسيله سياست گذاريهاي كلان را افزايش مي دهد. اين مقاله، با مرور سير تكاملي پارادايم هاي مختلف و بيان ضرورت بهره گيري از رويكرد مدل‌سازي عامل محور در فرآيند تحليل مسائل جمعيت شناسي، جايگاه مدل‌سازي عامل محور به همراه نقاط قوت وضعف آن در مقايسه با ساير پارادايم‌ها را بررسي و معرفي مي‌كند. در پايان پيشنهاداتي براي استفاده از مدل‌سازي عامل محور در تحليل مسائل جمعيتي ايران ارائه مي‌شود.