ارزيابي مطلوبيت فضاهاي شهري از منظر حضورپذيري نوجوانان بر اساس نيازها و ترجيحات آن‌ها (مطالعه موردي: محله گلسار شهر رشت)

پژوهش حاضر بر حضور نوجوانان در فضاهاي شهري كه مي‌تواند به‌عنوان بستري حياتي به‌منظور فراهم نمودن فرصت‌هايي غني براي رشد انواع ويژگيهاي شخصيتي آن‌ها باشد؛ تمركز مي‌نمايد. امروزه، به‌دليل ناديده گرفتن اين گروه سني از مطالعات شهري كشورمان و متعاقب آن، ناكارآمدي فضاهاي شهري در پاسخ‌گويي به نيازهاي آن‌ها، حضور نوجوانان رو به كاهش است. لذا در اين راستا، مطلوبيت فضاهاي شهري از منظرحضورپذيري نوجوانان 15 تا 18 سال محله گلسار رشت بر اساس مدل پيشنهادي، ارزيابي مي‌شود. شيوه مطالعه، توصيفي تحليلي بوده كه مباني نظري، كتابخانه اي و تحليل نظرات نوجوانان با رويكرد تركيبي، از طريق پرسشنامه، فوكوس گروپ و مصاحبه با نقشه، است. با تكميل 271 پرسشنامه به ارزيابي فضاهاي شهري موجود، مطالعه الگوي متداول حركت و فعاليت‌هاي آن‌ها پرداخته و از فوكوس گروپ و مصاحبه با نقشه به‌منظور تدقيق و آزمون درستي نتايج روش كمّي استفاده مي‌شود. تحليل داده‌هاي كمّي، Spss و داده‌هاي كيفي، تحليل محتوا مي‌باشد. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه ميانگين پاسخ‌ها، كمتر از 3 و فضاهاي شهري موجود پاسخي مناسب در برآوردن شاخص‌ها ندارند و الگوي حركت 78.3 درصد نوجوانان، غيرفعال و مهم‌ترين فعاليت‌هاي آن‌ها، فعاليت در فضاي مجازي، تماشاي تلويزيون و بازي‌هاي كامپيوتري مي‌باشد. نتايج با تأكيد بر اين‌كه مدل پيشنهادي مي‌تواند يك رويكرد سيستماتيك و مشاركتي براي ارزيابي فضاهاي شهري از ديدگاه نوجوانان باشد؛ نشان مي‌دهد كه حضور آن‌ها در فضاهاي شهري به دليل عدم تطابق با نيازهاي دوران رشد، رو به كاهش بوده و اين امر محصول ناديده گرفتن نوجوانان از مشاركت در فرآيند برنامه ريزي و طراحي فضاهاي شهري است.