سنجش پايداري زيستمحيطي پراكنش هاي فضايي پيرامون شهرهاي بزرگ مياني (مورد پژوهي: اراضي كوثر يزد)

پراكنش‌هاي فضايي پيرامون شهرها، همچون لكه‌هايي وابسته به قطب اصلي (شهر اصلي) عمل مي‌كنند كه با گسترش و تغيير در رفت‌وآمدهاي آونگي، الگوي مسكن، مراكز اقتصادي و ... محيط‌زيست منطقه را تحت تأثير قرار مي‌دهند. در موارد بسياري بستر طبيعي منطقه نيز توان بارگذاري را نداشته و اين امر منجر به اختلال در محيط مي‌شود. در اصل پنجاهم قانون اساسي، حفاظت از محيط‌زيست يك وظيفه عمومي تلقي شده و هر فعاليتي كه با آلودگي يا تخريب محيط‌زيست همراه باشد، ممنوع ‌گرديده است. ازاين‌رو سنجش پايداري محيط‌زيستي توسعه‌هاي شهري امري ضروري است كه ميبايست در فرآيند برنامه‌ريزي منطقه‌اي صورت پذيرد. در همين راستا اين مقاله با بهره‌گيري از روش‌هاي مورد كاوي، پيمايشي و تحليل محتوا پس از استخراج شاخص‌هاي پايداري محيط‌زيستي، در دو بخش حساسيت مكاني توسعه و پيامدهاي توسعه، با استفاده از دو ماتريس مك‌هارگ و پاستاكيا، به سنجش پايداري محيط زيستي متأثر از پروژه كاريزبوم يزد مي‌پردازد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه باوجود پراكنده رويي شهر يزد، ايجاد مجتمع فرهنگي، تفريحي، توريستي كاريزبوم در 5 كيلومتري آن حداقل به لحاظ محيط زيستي توجيه ندارد. توسعه مدل بكار گرفته‌شده و قرارگيري آن در فرآيند برنامه‌ريزي توسعه‌هاي جديد پيرامون شهرها، نقطه آغازي است براي اصلاح برنامه‌هاي توسعه و اهميت به جايگاه سنجش پايداري محيط‌زيستي در فرآيند برنامه‌ريزي كه مي‌بايست در اولويت برنامه‌ريزان قرار گيرد.