مدل ارزيابانه از عوامل اثرگذار و اثرپذير بر كيفيت واحدهاي آپارتماني كوچك مقياس در كلانشهرها

بين عوامل مؤثر بر كيفيت مسكن و اندازه (مساحت) آن ارتباطي مستقيم وجود دارد. در سال‌هاي اخير، واحد‌هاي آپارتماني كوچك مقياس در محدوده‌ي مساحتي كمتر (35 تا 52.5 مترمربع) از آنچه قبلاً كوچك در نظر گرفته مي‌شد (70 تا 75 مترمربع)، به دليل آهنگ رشد بيشترِ خانوارهاي كم‌جمعيت، افزايش قيمت مسكن، افزايش نرخ مهاجرت به كلانشهرها و تغييرات سبك زندگيِ نسل جديد در حال گسترش هستند. اين گسترش بدون پشتوانه علمي در كيفيتي پايين و بيشتر به دليل تقاضاي بالا ناشي از عوامل فوق صورت گرفته است. بر اين اساس، هدف پژوهش استخراج و ارزيابي عوامل اثرگذار و اثرپذير بر فرايند بهبود كيفيت مسكن كوچك مقياس در داخل كشور است. در اين راستا، ابتدا متغيرها از طريق ادبيات موضوع جمع‌آوري و سپس با تحليل محتوا و مصاحبه‌ با 10 خبره‌ي حوزه مسكن با روش دلفي، تعديل (حذف يك شاخص) و تدقيق گرديدند. در مرحله بعد، از طريق رويكرد ساختاريتفسيري (ISM) با نرم‌افزار ميك‌مك (MICMAC 6.1.2) بر پايه مقايسات زوجي در يك ماتريس (14*14)، متغيرها با نظراتِ متخصصين امتيازدهي شدند. پژوهش از نظر هدف بنياديكاربردي و گردآوري داده‌ها از نوع پيمايشي است. طبقِ نتايج پژوهش، 4 شاخص در حوزه متغيرهاي تأثيرگذار، 7 شاخص در حوزه متغيرهاي دووجهي، 2 شاخص در حوزه متغيرهاي وابسته و در نهايت 1 شاخص نيز در حوزه متغيرهاي مستقل قرار مي‌گيرند. همچنين، شاخص‌هاي معماري داخلي و سطح دانش عمومي و تخصصي با نمره 30 بيشترين ميزان اثرگذاري را در ارتقا كيفيت مسكن كوچك مقياس دارند. در نهايت با توجه به تحليل‌ها، راهكارهايي مطرح شده است.