امنيت و رسانه؛ رويكرد فقهي – حقوقي

هدف از پژوهش حاضر بررسي امنيت در رسانه به عنوان يكي از اركان مهم زندگي اجتماعي انسان و امكان پاسخگويي با استفاده از منابع اسلامي است. با توجه به نقش رسانه در قرن حاضر و اينكه رسانه ها از جمله ابزارهاي مهم فراهم آوردن ارتباط بين انسان ها به شمارميروند؛ امنيت در حوزه رسانه از جايگاه ويژه اي برخوردار است. پيش پنداره هاي قرآني در همه زمانيمكاني بودن شريعت اسلام، مستلزم قابليت پاسخگويي منابع اسلامي در حوزه هاي نوين زندگي بشر است. در اين راستا؛ مقالۀ پيش رو با روش تحليليتوصيفي با استفاده از منابع كتابخانه اي ضمن بررسي ابعاد امنيت رسانه در سه محور اساسي امنيت رسانه؛ امنيت اهالي و فعالان رسانه اي و امنيت در برابر رسانه، قابليت پاسخگويي منابع اسلامي در اين سه بعد را مورد بررسي قرار داده است؛ بدينرو با تكيه برادله استنباط و با استناد به آراء فقهي، امنيت را حق مشروعي دانسته است كه حاكميت اسلامي موظف به برقراري آن در تمامي حوزه ها از جمله،حوزۀ رسانه شده است.آنگاه با فرض وضعي بودن حق امنيت با بررسي تزاحم امنيت در سه بعد رسانه، جامعه و اهالي رسانه، براساس ملاك ترجيحي به حل تزاحم پرداخته است. در نهايت از طريق تجزيه و تحليل يافته هاي تحقيق و با استفاده از روش قياس منطقي شكل اول و برهان خلف، قابليت و پاسخگويي منابع حقوقي اسلام به ابعاد امنيت در محورهاي سه گانه فوق را اثبات نموده است و آنگاه براساس نظريه‌هاي امنيت، آثار فقهيحقوقي و رسانه اي پذيرش نظريه امنيتي راجح را تبيين نموده است.