پيشگيري از خشونت ورزشي در سياست جنايي ايران و اسلام

زمينه و هدف: ورزش به عنوان يك عامل مهم، نقش مؤثري در جامعه رو به توسعه امروز ايفا مي نمايد و استمرار و تداوم آن در ارتقاء سطح فرهنگي مادي و معنوي جامعه مؤثر واقع مي شود و سلامت جسمي و روحي افراد جامعه را تضمين مي نمايد. اسلام نيز بر اهميت ورزش تاكيد داشته و آياتي وجود دارند كه به گونه اي بر اهميت ورزش و نيرومندسازي جسم در كنار تقويت روح و روان دلالت دارند. اما در عين حال طبيعت برخي ورزش ها خشن بوده و موجب آسيب رساندن به ديگران مي گردد. بر اين مبناء سوال اين است كه موضوع اسلام و نظام كيفري ايران نسبت به خشونت ورزشي چيست؟ و چه اقداماتي براي پيشگيري از آن قابل انجام است؟ روش شناسي: اين مقاله به روش تحليلي- توصيفي نگارش يافته است. يافته ها و نتيجه گيري: نگاه اسلام به ورزش، نگاه اخلاق مدار بوده و اسلام رشد قواي جسماني را در كنار فضائل اخلاقي توصيه مي كند. همچنين، خشونت در ورزش در نگلاه اسلام امري ناپسند بوده و بر كنترل خشم و غضب و فروتني و كمك به مظلومان و ضعيفان تاكيد شده است. همچنين، در قانون كيفري تعريفي از خشونت ورزشي ملاحظه نمي گردد و آنچه كه بطور كلي در بند (ث) ماده 158 قانون مجازات اسلامي بيان شده گوياي جرم انگاري خشونت ورزشي نيست. در خصوص پيشگيري كيفري قانون مجازات كارآمدي لازم را ندارد و لازم تا در بازنگري هاي بعدي اصلاح قانون مجازات مد نظر قرار گيرد. همچنين، در خصوص پيشگيري غير كيفري اقداماتي نظير تدابير آموزش محور در مدارس، استفاده از كلاسهاي كنترل و مديريت خشم براي بازيكنان در معرض خشونت يا مرتكب، توجه به نقش رسانه هاي اجتماعي و مطبوعات در كاهش حواشي بر بازيكنان و الگوسازي عمومي و مداخلات سيستماتيك و به موقع مي تواند در پيشگيري خشونت ورزشي موثر باشد.