اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي بر سرزندگي تحصيلي و تنظيم هيجان در دانش‌آموزان دختر دوره‌ متوسطه اول

اين پژوهش با هدف اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي بر سرزندگي تحصيلي و تنظيم هيجان در دانش‌آموزان دختر پايه اول دوره متوسطه اول شهر تبريز انجام شد. روش تحقيق از نوع نيمه‌آزمايشي، پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري تحقيق كليه دانش‌آموزان دختر پايه اول دوره متوسطه اول شهر تبريز در سال تحصيلي 99-1398 بود. دو مدرسه كه طبق اطلاعات موجود در آموزش و پرورش همتا بودند، انتخاب شدند و دانش‌آموزان هر دو مدرسه به پرسشنامه‌هاي تنظيم هيجان گراس و جان (2003) و سرزندگي تحصيلي مارتين و مارش (2006) پاسخ دادند (پيش آزمون). از بين افرادي كه در اين پرسشنامه‌ها نمره شان يك انحراف معيار پايين تر از ميانگين بود، به صورت هدفمند 30 نفر (در هر گروه 15 نفر) انتخاب شدند. با توجه به روش پژوهش و محدوديت‌هاي موجود به دليل شيوع ويروس كرونا براي اجراي جلسات آموزشي يكي از مدارس به عنوان گروه آزمايش و مدرسه ديگر به عنوان گروه كنترل در نظر گرفته شد. سپس گروه آزمايش برنامه آموزش مهارت‌هاي مثبت‌انديشي دريافت كرد اما گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. پس از پايان جلسات آموزشي، دوباره هر دو گروه پرسشنامه‌ها را تكميل كردند (پس آزمون). براي آزمون فرضيه‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد و نتايج نشان داد آموزش مهارت‌هاي مثبت‌انديشي بر افزايش سرزندگي تحصيلي و تنظيم هيجان دانش‌آموزان دختر پايه اول دوره متوسطه اول شهر تبريز تاثير مثبت معني‌داري دارد.