تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و پاي بندي بر خود ارضايي پسران نوجوان (يك مطالعه موردي)

وجواني دوره‌اي از زندگي است كه با بلوغ جنسي همراه است. يكي از مشكلات برخي از نوجوانان رفتار خود ارضايي است. اين رفتار به شكل افراط باعث افزايش احساسات و هيجان‌هاي منفي در نوجوانان مي‌شود. بر همين اساس هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و پاي بندي بر خود ارضايي پسران نوجوان است.روش پژوهش از نوع مطالعه موردي است. آزمودني اين پژوهش يك دانش‌آموز 18 ساله بود. وي در يكي از دبيرستان‌هاي آموزش‌وپرورش ناحيه سه شيراز مشغول به تحصيل است. ابزار پژوهش مقياس خود ارضايي جهانيان، مقياس اجتناب و همجوشي نوجوانان و برگه‌هاي خود گزارشي نوجوان بودند. آزمودني پژوهش به مدت 9 جلسه تحت تأثير درمان مبتني بر پذيرش و پاي بندي قرار گرفت. جلسه‌هاي درماني از طريق آنلاين انجام شد.برگه‌هاي گزارش آزمودني و ثبت رفتار آماج وي حاكي از كاهش رفتار خود ارضايي بود. مقايسه داده‌هاي به‌دست‌آمده از مقياس خود ارضايي نيز نشان‌دهنده كاهش اين رفتار بود. داده‌هاي مقياس اجتناب و همجوشي نوجوانان نيز نشان داد كه همجوشي شناختي نوجوان كاهش‌يافته است.با بررسي داده‌هاي به‌دست‌آمده مي‌توان استنباط نمود كه درمان مبتني بر پذيرش و پاي بندي در كاهش رفتار خود ارضايي آزمودني مؤثر بوده است. به نظر مي‌رسد كه اين روش درماني بر كاهش ميزان خود ارضايي نوجوانان سودمند باشد.