اثر سرمايه ساختاري بر شناسايي فرصت‌هاي كسب‌و‌كار با نقش ميانجي چابكي راهبردي (نمونه‌پژوهي: صنايع موادغذايي ايران)

هدف: هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي تأثير سرمايه ساختاري بر شناسايي فرصت‌هاي كسب‌وكار در صنعت موادغذايي با نقش ميانجي چابكي راهبردي است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي است و در زمره پژوهش‌هاي توصيفي از نوع هم‌بستگي قرار مي‌گيرد. اين پژوهش از نظر فلسفه، قياسي است كه بر مبناي پارادايم اثبات‌گرايي اجرا شده است. از نظر شاخص زماني نيز مقطعي محسوب مي‌شود. براي سنجش متغيرهاي پژوهش، از پرسش‌نامه سرمايه ساختاري ياسين و همكاران (2016)، چابكي راهبردي كونها و همكاران (2019) و شناسايي فرصت سامباسيوان، ابدول و يوسف (2009) استفاده شده است. داده‌هاي پژوهش با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار PLS تحليل شده است. يافته ها: در اين پژوهش، روابط بين سرمايه ساختاري و چابكي راهبردي و اثر اين روابط بر فرصت‌شناسي، روي 200 شركت بزرگ موادغذايي ايران كه ضمن داشتن تنوع محصولات، در ارائه محصولات جديد پيشرو هستند، بررسي شده است. نتايج PLS-SEM نشان مي‌دهد كه روابط مثبت و معنا‎داري بين سرمايه ساختاري، چابكي راهبردي و فرصت‌شناسي شركت‌ها وجود دارد. به‌علاوه، متغيرهاي چابكي راهبردي، همچون حساسيت راهبردي، سياليت منابع و چشم‌انداز روشن، بر شناسايي فرصت‌هاي كسب‌وكار، اثر مثبت و معناداري مي‌گذارند. همچنين، چابكي راهبردي بين سرمايه ساختاري و شناسايي فرصت‌ها نقش ميانجي دارد. بنابراين پژوهش حاضر، اثر معنادار سرمايه ساختاري بر افزايش چابكي راهبردي و شناسايي فرصت‌هاي كسب‌وكار در صنعت موادغذايي را تأييد مي‌كند. نتيجه ‎گيري: نتايج اين پژوهش، فهم سياست‌گذاران و مديران ارشد شركت‌هاي موادغذايي را در خصوص نقش معنا‎دار سرمايه ساختاري و چابكي راهبردي در پايش مستمر صنعت و بهبود قابليت فرصت‌شناسي شركت افزايش مي‌دهد.