رابطه سواد سلامت و رضايتمندي همراهان بيماران بخش‌هاي روان‌پزشكي از ارايه دهندگان خدمات در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

مقدمه: سواد سلامت تحت عنوان ظرفيت افراد براي كسب، پردازش و درك اطلاعات و خدمات بهداشتي پايه جهت تصميم‌گيري‌هاي مناسب بهداشتي ضروري است و كمبود آن، پيامدهاي نامطلوبي دارد. از طرف ديگر، اهميت سنجش رضايتمندي همراهان بيمار، يكي از مهم‌ترين و اساسي‌ترين معيارهاي تعيين‌كننده كيفيت خدمات مراقبتي در نظر گرفته مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه سواد سلامت همراهان بيماران بخش‌هاي روان‌پزشكي و رضايتمندي آن‌ها از واحدهاي ارايه‌كننده خدمات در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام ‌شد. روش بررسي: اين مطالعه، توصيفي از نوع همبستگي بود. 330 نفر از همراهان بيماران بخش‌هاي روان‌پزشكي بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در نيمه دوم سال 1398 با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها، از پرسش‌نامه‌ استاندارد سواد سلامت ايرانيان HELIA (Health Literacy for Iranian Adults) و پرسش‌نامه محقق ساخته رضايتمندي (Cronbach s alpha = 0.95) استفاده گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي Kolmogorov-Smirnov، Shapiro-Wilk و Pearson مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: 33.95 درصد افراد داراي سطح سواد سلامت نه‌ چندان كافي، 28.18 درصد داراي سواد سلامت كافي، 22.72 درصد داراي سواد سلامت ناكافي و 15.15 درصد داراي سواد سلامت عالي بودند. بيشترين ميانگين نمره رضايتمندي از خدمات بيمارستاني به واحد نگهباني (3.89) و كمترين نمره به واحد مددكاري (3.05) اختصاص داشت. رابطه مستقيم و معني‌داري بين سواد سلامت همراهان و رضايتمندي آن‌ها مشاهده گرديد. نتيجه‌گيري: همراهان بيماران با سواد سلامت بالاتر، رضايتمندي بيشتري از خدمات ارايه شده بيمارستاني داشتند. بنابراين، برنامه‌ريزي جهت بالا بردن سطح سواد سلامت همراهان جهت افزايش ميزان رضايتمندي آنان، ضروري به نظر مي‌رسد. انجام اقداماتي مانند در اختيار قرار دادن بروشورها و پمفلت‌هاي اطلاع‌رساني جهت افزايش سطح سواد سلامت همراهان بيماران (در زمان پذيرش و ترخيص)، مي‌تواند منجر به ارتقاي سطح سواد سلامت آنان شود.