پهنه‌بندي مناطق سيل‌خيز جنگل‌هاي ارسباران مبتني بر فرآيند تحليل سلسله مراتبي و GIS (منطقه مورد مطالعه: حوزه آبخيز ستن‌چاي – عاشقلو)

براي جلوگيري از رخداد سيلاب، بايد مناطقي را شناسايي كرد كه داراي پتانسيل بالايي در ايجاد اين پديده هستند. اين پژوهش با هدف برآورد ضريب رواناب، شناخت عوامل مؤثر در سيل‌خيزي و پهنه بندي پتانسيل سيل‌خيزي در جنگل هاي ارسباران، حوزه آبخيز ستن چاي، انجام شد. براي اين منظور ابتدا داده ها و اطلاعات موردنياز شامل آمار حداكثر بارش روزانه، لايه هاي گروه‌هاي هيدرولوژيك خاك، شيب، كاربري زمين، تراكم پوشش گياهي و تراكم زهكشي در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي تهيه گرديد. در ادامه با استفاده از روش فرآيند تحليل سلسله مراتبي به هريك از شش عامل مؤثر در سيل‌خيزي حوضه وزن مؤثر اختصاص داده شد. سپس با تلفيق اين لايه ها در محيط GIS، نقشه پهنه بندي پتانسيل سيل‌خيزي حوضه با دوره بازگشت هاي 10، 25، 50 و yr 100 تهيه شد. نتايج نشان داد كه حدود 15 تا 19% مساحت حوضه طي دوره بازگشت هاي 10 تا yr 100  در طبقه پتانسيل سيل‌خيزي متوسط و 1 تا 13% در طبقه پتانسيل زياد قرار گرفت. در طي دوره بازگشت هاي 10 و yr 25 هيچ منطقه اي از حوضه در طبقه پتانسيل سيل‌خيزي خيلي زياد قرار نگرفتند اما در دوره بازگشت هاي 50 و yr 100 به ترتيب 0.32 و 0.96% از سطح حوضه در طبقه پتانسيل سيل خيزي خيلي زياد قرار گرفتند. به‌طوركلي مي توان نتيجه گرفت با توجه به تراكم خوب جنگل و پوشش گياهي، سيل‌خيزي منطقه كم بوده و مناطق با پتانسيل سيل‌خيزي بالا در مكان هايي كه جنگل تخريب گرديده، واقع‌شده‌اند.