تحليل پايداري چليك فضاكار دولايه با ابزار محدودگر نيروي آكاردئوني

سازه هاي فضاكار به گروهي از سازه ها اطلاق مي شود كه عملكرد غالب سه بعدي دارند. اين سازه ها مزاياي متعددي دارند كه از آن جمله مي توان به وزن كم، سرعت و سهولت اجرا و زيبايي اشاره كرد. عليرغم اين مزايا، سازه هاي فضاكار از مشكل خرابي پيش رونده رنج مي برند. خرابي پيش رونده در اين نوع سازه ها عمدتاً به دليل كمانش اعضاي فشاري اتفاق مي افتد. به منظور اصلاح رفتار تند پس كمانشي اعضاي فشاري در سازه هاي فضاكار، ايده استفاده از ابزارهاي محدودگر نيرو مطرح شده و نمونه هايي نيز در مقياس آزمايشگاهي ساخته شده است. عدم تأمين نيروي حدي كافي و همچنين صعوبت اجرا در عمل را مي توان از جمله مواردي برشمرد كه باعث شده است تا به حال استفاده عملي از ابزارهاي محدودگر نيرو ممكن نشود. به منظور جبران اين ناكارآمدي و همچنين بهبود مشخصه هاي رفتاري ابزار محدودگر نيرو، در اين مطالعه ابزار محدودگر نيروي آكاردئوني معرفي شده است. اين ابزاركه با الهام از بادبند ضد كمانش طراحي شده، در مطالعه حاضر مورد طراحي، ساخت و آزمايش قرار گرفته است. به منظور بررسي تأثير ابزار محدودگر نيروي آكاردئوني بر پايداري شبكه دولايه مطالعات عددي توسط نرم افزار المان محدود ABAQUS انجام شده است. مطالعات عددي شامل مطالعات پارامتريك با در نظر گرفتن نسبت طول به دهانه و نسبت ارتفاع به دهانه در چليك هاي دولايه است. نتايج نشان مي دهد كه استفاده از ابزار محدودگر نيروي آكاردئوني در تمامي مدل هاي شبيه سازي شده در مطالعه حاضر، منجر به بهبود قابل ملاحظه در رفتار پايداري چليك دولايه مي شود.