تعيين موقعيت بهينه سيستم مهاربند بازويي درقاب‌هاي فولادي بلند با استفاده از الگوريتم‌هاي فراكاوشي

تأمين سختي مناسب و بخصوص سختي جانبي سازه، از پارامترهاي اساسي طراحي ساختمان هاي بلند است. از جمله سيستم هاي مورد اقبال در سازه هاي بلند، سيستم سازه اي با مهار بازويي است. به واسطه اتصال هسته مركزي به ستون هاي محيطي توسط مهارهاي بازويي ميزان مشاركت اعضا در تحمل نيروهاي جانبي افزايش مي يابد. سازه هاي با مهار بازويي در چند تراز نسبت به سازه هاي تك بازويي از مقاومت خمشي بيشتري برخوردارند در اين راستا موقعيت سيستم هاي سخت كننده، تأثير به سزايي در بهبود عملكرد و دستيابي به طرح هاي اقتصادي خواهد داشت. تعدد الزامات آئين نامه اي و اعضاي سازه مستلزم بهره گيري از الگوريتم هاي فراكاوشي در روند بهينه سازي است در اين تحقيق با به كارگيري چهار الگوريتم فراكاوشي بهينه سازي در دو سازه 24و36 طبقه كارآيي هر الگوريتم در بهينه سازي سايز و موقعيت مهارهاي بازويي مشخص و نتايج به دست آمده حاكي از تأثير موقعيت مهار در دستيابي به سازه بهينه مي باشد به طوري كه با تخصيص يك مهار به ازاي هر دوازده طبقه و تثبيت يكي از آن ها در طبقه آخر هر سازه، موقعيت بهينه مهار دوم سازه 24 طبقه در طبقه دوازدهم و مهارهاي سازه 36 طبقه در طبقات يازدهم و بيست و سوم به دست مي آيد.