بررسي روابط انسجام كاركردي و ارزشي و ساختار خانواده از منظر فرزندان ازدواج كرده‌ تهراني

انسجام خانوادگي به عنوان مفهومي كه نشان دهنده‌ رابطه‌ ميان والدين و فرزنداني است كه خانه‌ پدري خود را پس از ازدواج ترك كرده اند، توسط بنگستون و رابرت، در رد نظريه‌ فروپاشي خانواده‌ هسته اي، مطرح شد. هدف از تحقيق حاضر، بررسي تأثير متغيرهاي ساختاري بر دو بعد انسجام (ارزشي و كاركردي) در اين نظريه است. با روش نمونه گيري خوشه اي، 256 نفر از فرزندان ازدواج كرده‌ سه منطقه‌ شهر تهران كه حداقل يكي از والدين آنها در قيد حيات بودند، انتخاب و تحقيق به روش پيمايش به اجرا درآمد. نتايج نشان ميدهد اگرچه ميزان انسجام ارزشي و كاركردي در خانواده هاي تهراني در حدمتوسط است، ولي با شرايط بحراني فاصله دارد. به علاوه، اين مقادير نشان ميدهد كه جامعه‌ ما با وضعيت معمول خود كه در آن حمايت هاي متقابل خانوادگي بسيار بالاست، تفاوت زيادي كرده است. همچنين، روابط دومتغيره حاكي از آن است كه از ميان مؤلفه هاي ساختار خانوادگي كه متغير مستقل تحقيق محسوب ميشوند، فقط متغير برخورداري والديني با انواع انسجام ارزشي و كاركردي رابطه‌ معناداري برقرار كرده است. روابط همبستگي موجود نشانگر آن است كه پسران نسبت به دختران كمتر حمايت والدين را دريافت ميكنند، ولي در حمايت از والدين و انسجام ارزشي يا باور به مسئوليت ها و وظايف، تفاوت معناداري با دختران ندارند. همچنين، براساس مدل رگرسيوني، 4,25 درصد واريانس متغير انسجام كاركردي مادران، 4,11 درصد تغييرات انسجام كاركردي پدران، 2,11درصد تغييرات متغير انسجام كاركردي فرزندان ازدواج كرده و 4,55 درصد واريانس متغير انسجام ارزشي، توسط مؤلفه هاي ساختار خانواده تبيين شدهاند. درنهايت، تحليل مسير متغيرهاي وابسته نشان ميدهد كه ضرايب تأثير غيرمستقيم متغيرهاي ساختاري بسيار ضعيف است.