بررسي كمي و كيفي بچه‌‌ماهيان خاوياري تا زمان رهاسازي در رودخانه سفيدرود

ميزان صيد ماهيان خاوياري در سواحل ايراني درياي خزر طي دو دهه اخير كاهش بسيار شديدي يافته است. يكي از راه‌هاي احياء ذخاير و بازسازي ذخاير ماهيان خاوياري، رهاسازي بچه ماهيان به رودخانه‌‌هاي منتهي به درياي خزر مي‌‌باشد. در تحقيق حاضر به منظور بررسي كمي وكيفي بچه‌‌ماهيان خاوياري رهاسازي شده به رودخانه سفيدرود كه شامل: ازون برون (Acipenser stellatus)، تاسماهي ايراني (Acipenser persicus) و تاسماهي شيپ (Acipenser nudiventris) بودند، شاخص‌هاي رشد، درصد فراوني وزني، نرخ رشد، ضريب چاقي، متوسط رشد روزانه، درصد بازماندگي بچه ماهيان رهاسازي شده طي سالهاي 97-1396 مورد بررسي قرار گرفتند. ميزان رهاسازي بچه ماهيان خاوياري در سال 1396 از اين مركز، 1865506 عدد بوده كه تاسماهي ايراني با69.3 درصد و ميانگين وزني 1.01 2.3± گرم، ازون‌‌برون با23.4 درصد و ميانگين وزني ±1.06 2.34 گرم و تاسماهي شيپ با 7.3 درصد و ميانگين وزني 2/56 5.61± گرم بوده است و در سال 1397، 1609448 عدد بچه ماهي خاوياري كه تاسماهي ايراني با 68 درصد و ميانگين وزني 0.75 ±1.65 گرم، ازون‌‌برون با 25.5 درصد و ميانگين وزني 1.4 ±2.68 گرم، تاسماهي شيپ با 6.5 درصدوميانگين وزني 4.34 ±11.60 گرم بود. با توجه به آناليز همبستگي پيرسون، تعداد روزهاي پرورش در دو گونه از تاس‌‌ماهي ايراني و ازون‌‌برون رهاسازي شده طي سال‌‌هاي 97-1396 به رودخانه سفيدرود با ضريب رشد، ضريب چاقي، نرخ رشد ويژه و سرعت رشد روزانه در انتهاي دوره پرورش ارتباط منفي و مستقيم معني‌داري داشت (p 0/05). همچنين ميانگين رشد روزانه و نرخ رشد ويژه سال 1397 در مقايسه با سال 1396 در تاس‌‌ماهي ايراني و ازون برون داراي اختلاف معني‌دار (p 0/05) و در ازون‌‌برون بيشتر از بچه تاس‌‌ماهي ايراني بوده است.