بررسي ارتباط دلبستگي مكان و عملكرد اجتماعي در سالمندان

اهداف: جمعيت سالمندان در جهان رو به افزايش است. با توجه به اهميت سالمندي در مكان و تأثير آن در شيوه زندگي افراد، اين مطالعه به بررسي ارتباط دلبستگي مكان و عملكرد اجتماعي در سالمندان مي‌پردازد. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي تحليلي است. جامعه آماري در اين تحقيق 400 سالمند جامعه شهر تهران هستند كه از طريق نمونه‌گيري سهميه‌اي وارد تحقيق شدند. داده‌ها از طريق مقياس دلبستگي مكاني و مقياس خود ارزيابي انطباق اجتماعي جمع‌آوري شدند و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: شركت‌كنندگان شامل 234 مرد (58/5 درصد) و 166 زن (41/5 درصد) بودند. ميانگين سني آنان 6/78 ±‌66/31 سال بود. ابعاد هويت مكاني ( β=0/23 ، P 0/001)، وابستگي مكاني ( β=0/17 ، P=0/001) و پيوندهاي اجتماعي در همسايگي ( β=0/19 ، P=0/001) قادر به تبيين بعد كيفيت فعاليت‌هاي عملكرد اجتماعي و ابعاد وابستگي مكاني ( β=0/31 ، P 0/001) و پيوندهاي اجتماعي در همسايگي ( β=0/22، P 0/001) قادر به تبيين بعد كيفيت روابط عملكرد اجتماعي بودند. نتيجه گيري: بر اساس يافته‌ها، دلبستگي مكاني قادر به تبيين عملكرد اجتماعي است، بنابراين با بهبود دلبستگي مكاني مي‌توان وضعيت عملكرد اجتماعي سالمندان را ارتقا داد.