بررسي تأثير ورزش و مديتيشن بر كاهش اضطراب و افسردگي: مرور سيستماتيك و فراتحليل

اهداف: علي‌رغم وجود مطالعاتي كه اثر ورزش و مديتيشن را بر كاهش افسردگي و اضطراب بررسي كرده‌اند، نتايج اين مطالعات همسان نبوده و متناقض است. همچنين اثر اين روش‌ها به تفكيك ورزش هوازي و جنس مؤنث انجام نشده است. مطالعه حاضر با هدف پاسخ به اين ابهامات انجام شد. مواد و روش ها: پايگاه‌هاي اطلاعاتي عمده شامل PubMed ،Web of Knowledge و Embase تا جولاي 2019 جست‌وجو شدند. معيارهاي ورود مطالعات، بررسي تأثير ورزش و مديتيشن بر كاهش افسردگي و اضطراب بود و ساير مطالعات كه اين اثر را بررسي نكردند خارج شدند. ناهمگني بين مطالعات توسط آزمون كاي و آماره I2 بررسي شد. احتمال تورش انتشار توسط آزمون بگ و ايگر مورد بررسي قرار گرفت. نتايج توسط اختلاف ميانگين استاندارد در حدود اطمينان 95 درصد و توسط مدل اثر تصادفي بيان شد. تجزيه و تحليل با استفاده از نرم‌افزار آماري stata 11 صورت گرفت. يافته ها: درمجموع 10015 منبع و 51 مطالعه 3594 در فراتحليل شركت كردند. اختلاف ميانگين استاندارد اضطراب براي مديتيشن برابر 0/7- (حدود اطمينان 95 درصد: 1/2-، 0/190-)، براي ورزش هوازي برابر 9/ 0- (حدود اطمينان 95 درصد: 1/24-، 0/57-) و براي ساير ورزش‌ها برابر 1/07- (حدود اطمينان 95 درصد: 1/67-، 0/46-) به دست آمد. همچنين مقدار اختلاف ميانگين استاندارد افسردگي براي مديتيشن برابر 0/84- (حدود اطمينان 95 درصد: 1/26-، 0/42-)، براي ورزش هوازي برابر 44/ 0- (حدود اطمينان 95 درصد: 0/72-، 0/17-) و براي ساير ورزش‌ها برابر 1/10- (حدود اطمينان 95 درصد: 1/55-، 0/65-) به دست آمد. نتيجه گيري: انجام ورزش و تمرينات مديتيتشن به طور معني‌داري با كاهش اضطراب و افسردگي در ارتباط بود. اين ارتباط بر اساس جنس و همچنين نوع ورزش در جنس زن و ورزش هوازي به مراتب قوي‌تر و مؤثرتر بود. بنابراين به طور محتملي ورزش و مديتيشن مي‌توانند به عنوان دو روش مؤثر در كاهش اضطراب و مديتيشن مطرح باشند.