بررسي تاثير آموزش طراحي شده مبتني بر بازخورد بر مهارت برقراري خط وريدي در دانشجويان كارشناسي پرستاري

زمينه و هدف: مطالعات نشان داده دانشجويان در دوره كارآموزي در عرصه پرستاري، باوجود پايه نظري قوي، از مهارت باليني كافي برخوردار نيستند. يكي از روش‌هاي تدريس، آموزش مبتني بر بازخوردمي باشد. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش مبتني بر بازخورد بر مهارت برقراري خط وريدي در دانشجويان ترم اول كارشناسي پرستاري طراحي شده است. روش بررسي: در اين كارآزمايي باليني، دانشجويان ترم يك كارشناسي پرستاري با روش نمونه‌‌‌‌گيري در دسترس انتخاب و بطور تصادفي ساده با استفاده از نرم افزار آنلاين در دو گروه آزمون (20نفر) و كنترل (20 نفر) قرار گرفتند. در گروه آزمون، آموزش برقراري خط وريدي به روش آموزش مبتني بر بازخورد و در گروه كنترل به روش معمول بود. بلافاصله پس از آموزش و در پايان ترم، مهارت برقراري خط وريد توسط چك ليست محقق ساخته ارزيابي و دو گروه با هم مقايسه شدند. نمرات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و آزمون‌هاي آماري تي زوجي و تي مستقل و سطح معناداري 0.05مقايسه شدند. يافته ‌ها: مقايسه نمره دو گروه آزمون و كنترل نشان داد كه بلافاصله بعد از اتمام اموزش تفاوت موجود معنادار است (71/2= , t 04/0=p). اما اين تفاوت 4 ماه بعد (پايان ترم)، معنادار نبود )12/0= p، 79/1=t). نتيجه ‌گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه مي‌توان اذعان داشت كه هرچند بكارگيري اموزش مبتني بر بازخورد در كوتاه مدت مي‌تواند تاثير قابل توجهي در عملكرد دانشجويان پرستاري در گرفتن خط وريدي بيماران داشته باشد اما اين تاثير ماندگار نيست. به نظر مي‌رسد مطالعات بيتشري لازم است در اين عرصه صورت گيرد.