درآمدي بر اخلاق‌باور در نظام عدالت كيفري

در اين مقاله با نظر به معناي عام اخلاق با اتخاذ روش توصيفي تحليلي، بهره‌گيري از ابزار كتابخانه‌اي و مطالعه ميان‌رشته‌اي، ابتدا تبيين «انديشه و باور» و ارتباط آن با اخلاق عدالت كيفري و نيز كاربرد آن در برخي اركان نظام عدالت كيفري از نظر گذرانده مي‌شود؛ سپس با تأكيد بر قرائتي نوين از نظريه اخلاق باور ويليام كينگدن كليفورد و نيز برخي مفاهيم اخلاقي از قبيل مسئوليت عقلاني و خودفريبي؛ به نقد مباني فكري، معرفتي و باورهاي برخي اركان نظام عدالت كيفري و همچنين توسعه و پيشرفت منطق اخلاقي ايشان در كاربرد اين مهم در مسائل مرتبط پرداخته مي‌شود. با اين توضيح كه نگارندگان در نهادهاي تصميم‌گيرنده و به‌خصوص حرفه‌هاي مهمي مانند قانونگذاري و دادرسي قائل بر اين نظر هستيم كه صاحب‌منصبان اين حرفه‌ها، از نظر اخلاقي مسئول‌اند كه احتياط و نقادي، در مقام باور مبتني‌بر دليل قابل توجيه و به تبع تصميم‌گيري را رعايت كنند و با توجه به واقعيت‌ها در پي حقيقت و اتخاذ تصميم مناسب و درست باشند؛ زيرا مسئول‌اند ادله حداكثري و واقعي‌تري بيابند و تصميم‌گيري‌ها و قضاوت‌هاي آگاهانه‌تري داشته باشند تا به باور درست نائل شوند و همچنين بايد بين باور و دليل مدنظرشان نسبتي منطقي و عقلاني برقرار باشد. معيار و منطق مدنظر نگارندگان در ارزيابي اخلاق باور، منطق فازي است.