تحليلي بر پراكنش فضايي توسعه و نابرابري‌هاي منطقه‌اي در استان ايلام

توسعه به منزله تغيير بنيادي در متغير هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي در هر جامعه محسوب مي شود و تحقق آن مستلزم ايجاد هماهنگي بين ابعاد گوناگون است. جامعه آماري پژوهش حاضر 10 شهرستان استان ايلام مي باشد. هدف اصلي آن پراكنش فضايي توسعه و نابرابري هاي منطقه اي در استان ايلام مي باشد. در راستاي دست يابي به هدف مورد نظر 72 متغير ( 24 متغير شاخص اقتصادي زير بنايي( زير ساختي)،24 متغير شاخص آموزشي فرهنگي و 24 متغير شاخص بهداشتي – درماني) انتخاب گرديده و از تكنيك آنتروپي شانون جهت تعيين ضريب اهميت شاخص ها و به منظور ميزان برخورداري شهرستان هاي استان ايلام از مدل ARAS استفاده شده است . براي نشان دادن اختلاف و نابرابري بين شاخص ها و اين كه كدام شاخص بيشترين نابرابري را دارد از روش ضريب پراكندگي (CV) و نرم افزار SPSS ( آزمون همبستگي پيرسون) براي بررسي رابطه بين نرخ شهرنشيني و توسعه استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد در مجموع شاخص ها ضريب توسعه از 1 تا 0.754 در نوسان است‌. 4 شهرستان سيروان، مهران، ملكشاهي و چرداول به ترتيب در رتبه هاي اول تا چهارم و داراي سطح برخوردار و 6 شهرستان ايوان، دره شهر، بدره، دهلران و آبدانان و ايلام در رتبه هاي پنجم تا دهم و داراي سطح نيمه برخوردار هستند. بيشترين اختلاف و نابرابري مربوط به شاخص اقتصادي زير‌بنايي( زيرساختي) با 0.204 مي‌باشد و كمترين مربوط به شاخص آموزشي فرهنگي با0.100 مي باشد. بين نرخ شهرنشيني و جمعيت با توسعه يافتگي همبستگي معكوس وجود دارددر مجموع اين نتايج نشان از اختلاف و نابرابري بين شهرستان‌ها در برخورداري از شاخص‌هاي موجود مي‌باشد.