بررسي عوامل جامعه شناختي موثر بر توسعه پايدار شهري در منطقه پارس جنوبي با تاكيد بر مخاطرات زيست محيطي

اصولاً بحث توسعه پايدار در جامعه شناسي پديده‌اي فراگير و حتي تبديل به دغدغه اصلي در حوزه جامعه شناسي شده است. در اين ميان شهرها با توجه به روند سكناگزيني و گسترش خود و همچنين بالا بودن تعداد جمعيت و فعاليت در اين كانون هاي سكونتگاهي كه به خودي خود تراكم و تجمع موجب ايجاد مسائل محيطي و اجتماعي و حتي صدمات به محيط زيست در جهت كسب منافع شهروندان مي گردد، داراي اهميت خاصي است. حال اگر شهر صنعتي و با تكيه بر بنيان هاي پتروشيمي باشد، مشكل حاد مي گردد. هدف اين پژوهش بررسي عوامل جامعه شناختي مؤثر بر فرايند توسعه پايدار شهري در منطقه پارس جنوبي در استان بوشهر باتاكيد بر مخاطرات زيست محيطي مي باشد. اين پژوهش، از نوع مقطعي و همبستگي بوده است و جامعه آماري آن را كليه شهروندان بالاي 18 سال منطقه شهري پارس جنوبي تشكيل داده اند. تعداد نمونه براساس جدول مورگان انتخاب و از تعداد 397 پرسشنامه صحيح، براي تحليل نهايي استفاده شد كه روش نمونه گيري نيز به صورت تصادفي بود. ابزار اندازه گيري در اين پژوهش نيز پرسشنامه بود. براي تحليل داده ها از نرم افزار آماري SPSS 22 و Smart PLS 2 استفاده شده است. نتايج حاكي از آن بود كه متغيرهاي فردي نقش تعديلگر را در رابطه بين ابعاد توسعه پايدارو رفتارهاي زيست محيطي ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد، همچنين نتايج نشان داد كه ارتباط بين ابعاد توسعه پايدار يعني آموزش رسانه اي، اعتماد اجتماعي، مشاركت اجتماعي و رفتارهاي زيست محيطي با ضريب اطمينان 95/0 ارتباطي مثبت و معنادار است.