بررسي تحليلي روش‌هاي اندازه‌گيري زاويه تماس ظاهري

سراميك‌ها بعنوان يكي از گسترده‌ترين و پيچيده‌ترين دسته‌هاي مواد شناخته مي‌شوند. در اين ميان علم سطح نيز با بخش اعظمي از علم و مهندسي مواد و به ويژه سراميك‌ها در هم گره خورده است. استفاده از روش‌هاي مختلف جهت بهبود خواص و چسبندگي لعاب‌هاي سراميكي، بررسي برهم كنش‌هاي فصل مشترك فاز‌هاي مايع و جامد (زيرلايه) در روش‌هاي پوشش‌دهي با كمك اسپري حرارتي و سرد، و همچنين كنترل خواص كشش سطحي و بر همكنش‌هاي فيزيكي و شيميايي ذرات در سوسپانسيون‌هاي سراميكي، چند نمونه از موارد تداخل علم سطح با سراميك‌ها است. علم سطح به منظور حل چنين مسائلي، در كنار روش‌هاي منحصر به فرد بررسي خواص شيميايي و فيزيكي، آزمون‌هاي كلي و مهندسي شده‌تري را نظير ترشوندگي در اختيار محققين قرار داده است. آزمون ترشوندگي كه نخستين بار توسط توماس يانگ در 1805 ميلادي به صورت كيفي تعريف گرديد، امروزه از امكانات قابل توجه پردازش تصوير بهره مي‌برد. با اين حال مسئله‌ي اساسي اين آزمون استفاده از روش درست و مناسب به منظور اندازه‌گيري زاويه تماس ظاهري است. در اين مقاله تلاش شده است تا ضمن بررسي ارتباط ميان علم سطح، آزمون ترشوندگي و مواد سراميكي، روش‌هاي اندازه‌گيري زاويه تماس با نگاهي تحليلي و دقيق‌ بررسي شوند تا محققين بتوانند درك مناسب‌تري از اين آزمون و روش‌هاي استخراج داده از آن به دست آورند.