عنوان مقاله :
شناسايي دسته دايكهاي مختلف بر پاية روشهاي زمين-اطلاعاتي در پهنة فلززايي طارم- شمال غرب ايران
پديد آورندگان :
افشار نجفي ، صادق دانشگاه گلستان - دانشكده علوم پايه , رحيمي ، عزيز دانشگاه گلستان - دانشكده علوم پايه - گروه زمينشناسي , نبئي ، تقي دانشگاه پيام نور مركز قزوين - دانشكده علوم پايه - گروه زمينشناسي , رضائيان ، مهناز دانشگاه تحصيلات تكميلي علوم پايه زنجان - دانشكده علوم زمين - گروه علوم زمين
كليدواژه :
پهنة اروميه- دختر , دسته درزه , دور سنجي , لندست ,
چكيده فارسي :
پهنة فلزايي طارم با روند شمال غربي- جنوب شرقي، از لحاظ زمين ساختي در شمال غرب پهنة اروميه- دختر قرار گرفته است. اين پهنه توسط گسلهاي اصلي با روند شمال غربي- جنوب شرقي و نوع دوم با روندهاي شمال غربي- جنوب شرقي، شمالي- جنوبي، شمال شرقي- جنوب غربي و شرقي- غربي قطع شده است. در اين پهنه دسته دايكهايي با تركيب و روند مختلف رخنمون دارند كه از ديدگاه ساختاري تاكنون مورد توجه نبوده است. به همين دليل براي شناسايي و مطالعة زمين ساختي دايكها، روش زمين- اطلاعاتي شامل تفسير تصاوير ماهوارهاي لندست 5 (سنجندة TM) براي شناسايي و رديابي دايك، بررسي تصاوير گوگل ارث و بينگ، تهيه نقشة اولية دايكها و همچنين مطالعات ساختاري در مقياس رخنمون و مزوسكوپي انجام گرفته شده است. نتايج نشان ميدهد كه پهنة برشي بين گسلهاي طارم و زنجان به همراه شكستگيهاي ريدل (R) و آنتي ريدل (Rꞌ) حاصل از آنها بهعنوان عامل اصلي كنترل ساختاري دايكهاي منطقه شناسايي شدند. بر اساس نمودارهاي گلسرخي بيشتر دايكهاي نيمه قائم، با روند 120 درجه همروند با يكي از دسته درزههاي اصلي منطقه نفوذ كرده است. دايكهاي با تركيب مافيك و حد واسط در چهار دسته با روندهاي آزيموتي 030، 060، 120 و 150 درجه و دايك هاي اسيدي در دو دسته با روندهاي 120 و 150 درجه رخنمون دارند. بر پاية مطالعات صحرايي از جمله تقاطع دايك هاي مختلف، دايكهاي مافيك با روند شمال شرقي- جنوب غربي بهعنوان جوانترين روند در منطقه است.پهنة فلزايي طارم با روند شمال غربي- جنوب شرقي، از لحاظ زمين ساختي در شمال غرب پهنة اروميه- دختر قرار گرفته است. اين پهنه توسط گسلهاي اصلي با روند شمال غربي- جنوب شرقي و نوع دوم با روندهاي شمال غربي- جنوب شرقي، شمالي- جنوبي، شمال شرقي- جنوب غربي و شرقي- غربي قطع شده است. در اين پهنه دسته دايكهايي با تركيب و روند مختلف رخنمون دارند كه از ديدگاه ساختاري تاكنون مورد توجه نبوده است. به همين دليل براي شناسايي و مطالعة زمين ساختي دايكها، روش زمين- اطلاعاتي شامل تفسير تصاوير ماهوارهاي لندست 5 (سنجندة TM) براي شناسايي و رديابي دايك، بررسي تصاوير گوگل ارث و بينگ، تهيه نقشة اولية دايكها و همچنين مطالعات ساختاري در مقياس رخنمون و مزوسكوپي انجام گرفته شده است. نتايج نشان ميدهد كه پهنة برشي بين گسلهاي طارم و زنجان به همراه شكستگيهاي ريدل (R) و آنتي ريدل (Rꞌ) حاصل از آنها بهعنوان عامل اصلي كنترل ساختاري دايكهاي منطقه شناسايي شدند. بر اساس نمودارهاي گلسرخي بيشتر دايكهاي نيمه قائم، با روند 120 درجه همروند با يكي از دسته درزههاي اصلي منطقه نفوذ كرده است. دايكهاي با تركيب مافيك و حد واسط در چهار دسته با روندهاي آزيموتي 030، 060، 120 و 150 درجه و دايك هاي اسيدي در دو دسته با روندهاي 120 و 150 درجه رخنمون دارند. بر پاية مطالعات صحرايي از جمله تقاطع دايك هاي مختلف، دايكهاي مافيك با روند شمال شرقي- جنوب غربي بهعنوان جوانترين روند در منطقه است.
عنوان نشريه :
زمين شناسي ايران
عنوان نشريه :
زمين شناسي ايران