قابليت انبارداري بذر گندم توليد شده در شرايط مختلف تنش خشكي و منابع كود نيتروژنه

به منظور ارزيابي قابليت انبارداري بذر گندم توليد شده در شرايط تنش كمبود آب و كاربرد كودهاي شيميايي و زيستي نيتروژن‌دار در مزرعه گياه مادري، آزمايش به صورت فاكتوريل اسپليت در زمان در قالب طرح كاملاً تصادفي با 4 تكرار صورت گرفت. عامل اصلي آزمايش شامل فاكتوريل اثر تركيبات مختلف تنش خشكي (در مرحله شيري شدن دانه، در مرحله خميري شدن دانه و بدون تنش) و منابع كود نيتروژن (كود اوره 100، 75، 50 و 25 درصد نياز گياه به همراه نيتروكسين و نيتراژين) در 12 سطح و اثر شرايط انبارداري در 4 سطح (رطوبت 7 درصد بذر (رطوبت اوليه) و دماي 20 و 4 درجه سانتي‌گراد انبار، رطوبت 14 درصد بذر و دماي 20 و 4 درجه سانتي‌گراد انبار) و عامل فرعي شامل اثر دوره انبارداري در 4 سطح 50، 100، 150 و 200 روز بود. نتايج نشان داد كه محتواي پروتئين محلول و شاخص بنيه بذر در بذرهايي كه گياه مادري كود نيتروكسين و نيتراژين به همراه 25 درصد اوره دريافت كردند، به ترتيب با افزايش تنش خشكي از 208/1 تا 581/0 ميلي‌گرم بر گرم و از 945/1 تا 376/0 نسبت به دريافت اوره 100 درصد افزايش يافت. همچنين بذرهايي توليدي در شرايط تنش خشكي و كاربرد كود زيستي، ميزان فعاليت كاتالاز كمتري داشتند كه ميزان فعاليت آن در دماي بالاي انبار افزايش يافت. به طور كلي اگر آبياري گياه مادري در مرحله خميري دانه قطع گردد و گياه با تلفيق كود زيستي و شيميايي تغذيه گردد، آنگاه بذور توليدي قابليت انبارداري بيشتري دارند.