اثر اسانس‌هاي پونه، آويشن و رزماري در مقايسه با ترشيو بوتيل هيدروكينون بر ويژگي هاي كيفي روغن سياه دانه در طي نگهداري

عليرغم اينكه آنتي اكسيدان هاي سنتزي در پايداري روغن ها در مقابل اكسيداسيون موثر عمل مي كنند، اما اثرات منفي آنها بر سلامت مصرف كنندگان مورد بحث و استفاده از آنها در حال محدود شدن است. بنابراين، استفاده از آنتي اكسيدان هاي طبيعي همچون اسانس برخي از گياهان رو به افزايش است. در اين پژوهش، اثر سه نوع اسانس گياهي پونه، آويشن و رزماري به عنوان آنتي اكسيدان طبيعي در غلظت هاي 250، 500، 750 و ppm1000 و آنتي اكسيدان سنتزي هيدروكينون ترشيو بوتيل (TBHQ) در غلظت ppm 100 بر ويژگي هاي كيفي روغن سياه دانه (شاخص OSI، عدد پروكسيد، عدد اسيدي و مقدار تيموكينون) در روزهاي توليد، 30، 60 و 90 بررسي شد. نتايج نشان داد كه بيشترين و كمترين عدد پروكسيد به ترتيب مربوط به روغن بدون آنتي اكسيدان ( meqO2/kg oil61.13) و روغن حاوي ppm750 اسانس رزماري (meqO2/kg oil 7.7) بود. همچنين نتايج نشان داد كه نمونه هاي روغن از لحاظ اسيديته تفاوت معني داري (0.05 #62;p) با هم نداشتند. تيموكينون بعنوان ماده موثره روغن سياه دانه در روغن هاي حاوي اسانس گياهي بهتر حفظ شد، بصورتي كه بيشترين و كمترين مقدار به ترتيب مربوط به روغن حاوي ppm 500 اسانس رزماري (ppm 1684) و روغن بدون آنتي اكسيدان (ppm 1230) بود. در كل نتايج نشان داد كه مي توان براي پايدارسازي روغن سياه دانه و حفظ ويژگي هاي آن از بين اسانس ها، اسانس رزماري بهترين كارايي را داشت و در غلظت ppm 750 مي توان به جاي TBHQ استفاده كرد.