مهارت بازگويي داستان دركودكان 6 تا 7 ساله فارسي زبان داراي كاشت حلزون شنوايي ‏

هدف:تحليل نمونه‌ي گفتمان روايتي، ابزاري كاربردي براي ارزيابي جامع مهارت هاي زباني به ويژه دركودكان پيش ‌دبستاني است. هدف از مطالعه حاضر تحليل جامع نمونه گفتار روايتي كودكان پيش دبستاني كم شنواي داراي كاشت حلزون شنوايي در سطوح كلان ساختار و خردساختار زبان ومقايسه آن باكودكان طبيعي است.روش بررسي:18 كودك كم شنواي داراي كاشت حلزون شنوايي و 18 كودك طبيعي 6 تا 7 سال به شيوه در دسترس با استفاده از آزمون استاندارد شده بازگويي داستان ارزيابي شدند. معيارهاي ورود آزمودني هاي داراي كاشت حلزون شنوايي شامل تك زبانه (فارسي) بودن، كم شنوايي مادرزادي غيرپيشرونده، دريافت پروتز قبل از 4 سالگي و سابقه استفاده از شيوه مداخله اي شنيداريكلامي بود. هر يك از آزمودني هاي گروه كنترل طبيعي از نظر سن، جنسيت و شرايط اجتماعي اقتصادي در انطباق با يكي از آزمودني هاي گروه داراي كاشت حلزون شنوايي  بودند. ميانگين و انحراف معيار متغيرهاي كلان ساختار و خرد ساختار حاصل از نمونه گفتار روايتي در دو گروه مورد محاسبه قرارگرفتند. براي مقايسه نتايج از آزمون آماري تي مستقل و معادل ناپارامتريك آن، آزمون من ويتني استفاده شد. يافته ‌ها:ميانگين امتيازات گروه كودكان داراي كاشت حلزون شنوايي در هر دو بخش ساختارهاي كلان و خرد زباني متفاوت از گروه كودكان طبيعي همتاي سني شان بوده و به طور معناداري پايين تر بود (0/05 p).نتيجه گيري:عملكرد ضعيف كودكان 6 تا 7 ساله داراي كاشت حلزون شنوايي در هر دو جنبه كاربرد كلان ساختارها و خرد ساختارهاي زبان حين بازگويي داستان، در كنار اهميت مهارت هاي داستان گويي به عنوان پيش بيني كننده مهارت هاي آكادميك، نشان دهنده ضرورت توجه ويژه به مداخلات روايت محور در برنامه هاي مداخله اي اين كودكان قبل از ورود به دبستان است.