بررسي سطح خدمات تامين آب شرب، بهسازي و بهداشت فردي در روستاهاي شهرستان سوادكوه مازندران

زمينه و هدف: يكي از مهمترين عوامل موثر بر سلامتي در يك اجتماع، آب آشاميدني سالم و بهداشتي است. مجمع عمومي سازمان ملل متحد اطمينان از در دسترس بودن و مديريت پايدار آب و بهداشت براي همه را به‌عنوان يكي از 17 آرمان توسعه پايدار براي دستور كار توسعه 2030 اتخاذ كرده است. هدف 1-6 از آرمان 6 توسعه پايدار دسترسي جهاني و عادلانه به آب آشاميدني سالم و مقرون به صرفه و تامين امنيت آب آشاميدني براي همه خانوارها است. هدف 2-6 خواستار پايان دادن به دفع مدفوع در محيط آزاد براي اطمينان از اينكه هر شخص به توالت و سيستم دفع ايمن دسترسي دارد، است. 143 روستاي سوادكوه با ضعف در سيستم‌هاي آبرساني و خدمات بهداشتي جهت به روز رساني شاخص‌ها و اجرايي شدن اهداف توسعه پايدار انتخاب گرديد. روش بررسي: چك ليستي براي استخراج اهداف 1-6 و 2-6 براساس برنامه پايش مشترك (JMP) طراحي شد. با احتساب 7400 خانوار، حاشيه خطاي 5 درصد و حدود اطمينان 95 درصد و لحاظ كردن محافظه كارانه‌ترين حالت براي توزيع پاسخ برابر با 50 درصد، مقدار حجم نمونه‌اي برابر با 512 خانوار تعيين گرديد. نمونه‌ها تصادفي و از بين تمامي روستاها گردآوري و سپس تحليل توسط SPSS19 انجام شد. يافته‌ها: در بخش آب آشاميدني 84 درصد به خدمات ايمن، 15 درصد به خدمات پايه و حدود 1 درصد به خدمات بهبود نيافته دسترسي دارند. در بهسازي 98/8 درصد از خدمات ايمن و 0/2 درصد از خدمات محدود استفاده مي‌كنند. در بخش بهداشت فردي 98/8 درصد افراد به خدمات ايمن دسترسي دارند. نتيجه‌گيري: عدم ايمن سازي آب آشاميدني و عدم بهسازي منابع آب عمده مشكلات بخش آب آشاميدني است. عدم دسترسي به شبكه فاضلاب، دفع فاضلاب در زمين بزرگ‌ترين مخاطرات بهداشتي منطقه است. مطالعه انجام شده مي‌تواند راهكارهايي جهت بهبود كيفيت بهداشتي زندگي افراد، ارائه كند.