شناسايي كيفي موانع فرهنگي كارآفريني، ارزيابي ابعاد فرهنگي و شكست كارآفرينان

يكي از ابزارهاي مهم رشد و توسعه كارآفريني وجود فرهنگ حامي كارآفريني است. فرهنگ كارآفرينانه قوي به معني تحمل بيشتر شكست و منعكس‌كننده ميزاني است كه جامعه عقايد كارآفرينان و ابتكارات را حمايت مي‌كند. از اين‌رو در اين تحقيق موانع فرهنگي كارآفريني شناسايي شدند و در ادامه فرهنگ كارآفريني و فرهنگ شكست در جامعه كارآفرينان مورد ارزيابي قرار گرفت. اين مطالعه از نوع تحقيقات آميخته كيفي و كمي انجام شد. جامعه آماري شامل كارآفرينان مراكز آموزش فني و حرفه‌اي خراسان‌رضوي بودند كه به دليل پراكندگي جامعه از روش نمونه‌گيري هدفمند گلوله‌برفي تعيين گرديد. اين پژوهش با روش‌هاي كيفي و كمي، كارآفريني را از ابعاد متفاوت فرهنگي مورد بررسي قرار گرفت و در بخش كمي و يافتن مؤلفه‌هاي موانع فرهنگي پس از انجام مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته با نخبگان و اساتيد حوزه كارآفريني، استخراج مؤلفه‌هاي موانع فرهنگي كارآفريني و تشكيل دسته كيو و انجام تحليل عاملي مؤلفه‌ها با استفاده از طيف مدرج كيو و نرم‌افزار انجام گرديد كه نتايج در بخش كيفي نشان داد كارآفرينان با موانع فرهنگي مانند نبود فرهنگ خلاقيت، نپذيرفتن شكست، نگرش منفي به ريسك، بي‌اعتقادي به توانمندي زنان، وجود فرهنگ مردسالاري در جامعه و سازمان‌ها روبرو هستند. همچنين نتايج در بخش كمي نشان داد ميزان نپذيرفتن شكست در جامعه مطالعه شده بسيار است و كارآفرينان با دادن فرصت دوباره به افراد شكست‌خورده موافق هستند. فرهنگ جمع‌گرايي و دوري از عدم قطعيت يا به عبارتي ريسك‌گريزي، در بين جامعه كارآفرينان خراسان‌رضوي غالب است. در مجموع تحليل نتايج كيفي و كمي نشان مي‌دهد زيرسيستم فرهنگي در اكوسيستم كارآفريني اوضاع خوبي ندارد و فرهنگ موجود حامي كارآفريني نيست و حتي در بسياري از مواقع از ظهور كارآفريني جلوگيري مي‌كند.