تبيين شيوه‌ تأثيرگذاري استاندارد بر توليد ناخالص داخلي از رهگذر انتشار دانش

افزايش پوشش استاندارد و استانداردسازي در سياست هاي كلي اقتصاد مقاومتي و ساير قوانين مادر مورد تأكيد قرارگرفته است؛ ليكن همچنان به نظر مي رسد نقش استاندارد در افزايش توليد ناخالص ملي در فضاي دانشگاهي و اجرايي كشور ايران به‌درستي شناخته‌نشده است و نيازمند تأمل بيشتر است. هدف اصلي اين تحقيق آن است تا به شيوه اي علمي، نقش استاندارد را در رشد اقتصادي تبيين نمايد. روش اين پژوهش تحليل محتواي كيفي است كه به طور كلي با واكاوي مفاهيم، اصطلاحات و ارتباطات بين اين مفاهيم سعي در استنباط و آشكار كردن الگوهاي نهان در مشاهدات و اسناد مكتوب دارد. روش شناسي ويژه اين پژوهش، آن را از حالت يك تحقيق معمولي خارج كرده است؛ زيرا در اين پژوهش داده‌ها به طور مستقيم جمع‌آوري نشده بلكه تلاش شده است با جمع‌آوري و تحليل نتايج ساير تحقيقاتِ معتبر انجام‌شده، به اظهارنظر پيرامون مسئله اصلي تحقيق پرداخته شود. پس از بررسي مشخص شد كه در كشورهاي مورد بررسي، تعداد استانداردها توانسته است بهره وري كل عوامل توليد را تحت تأثير قرار دهد (حداقل با آن مقارن بوده است) و از اين رهگذر به افزايش GDP منجر گرديده است. متغيرهايي همچون بهبود نوآوري هاي تدريجي، افزايش تسهيم و جذب دانش، افزايش تقارن اطلاعاتي و بهبود محيط كسب وكار، افزايش مانايي كالاهاي سرمايه اي، ايجاد زبان مشترك با بازارهاي جهاني و تقويت صادرات در اين مسير ميانجي گري مي كنند.