بررسي تأثير هيدروژل بر افرايش مقاومت به خشكي گياه دارويي Hibiscus sabdariffa L.

به‌منظور بررسي اثر هيدروژل بر رشد، عملكرد و برخي تركيب‌هاي ثانويه چاي ترش (Hibiscus sabdariffa L.) در شرايط تنش خشكي، پژوهشي در سال زراعي 971396 در مزرعه‌اي واقع در جنوب شهرستان دلگان، استان سيستان و بلوچستان اجرا گرديد. اين تحقيق به‌صورت آزمايش كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل تنش خشكي به‌عنوان فاكتور اصلي در چهار سطح (آبياري در ظرفيت زراعي، آبياري در 85% ظرفيت زراعي، آبياري در 70% ظرفيت زراعي و آبياري در 55% ظرفيت زراعي) و مصرف هيدروژل به‌عنوان فاكتور فرعي در سه سطح (مصرف هيدروژل A200، مصرف هيدروژل سيليكات و بدون مصرف هيدروژل) بودند. صفات كمّي ارتفاع گياه، تعداد شاخه فرعي در بوته، تعداد گل در بوته، وزن تر و خشك بوته، عملكرد كاسبرگ تازه و خشك و شاخص برداشت و صفات كيفي مقدار آنتوسيانين و تركيب‌هاي فنلي كاسبرگ اندازه‌گيري شدند. نتايج نشان داد كه بيشترين مقدار صفات كمّي از تيمار آبياري كامل همراه با كاربرد هيدروژل A200 حاصل گرديد. اما تفاوت معني‌داري بين اين تيمار با تيمار آبياري كامل همراه با مصرف هيدروژل سيليكات و آبياري كامل بدون مصرف هيدروژل وجود نداشت. همچنين، تفاوت معني‌داري بين سه تيمار فوق با تيمارهاي كاربرد هر دو نوع هيدروژل در محتوي رطوبت 70% و 85% ظرفيت زراعي مشاهده نگرديد. صفات كيفي با افزايش شدت تنش افزايش يافتند. كاربرد هيدروژل نيز در مقايسه با عدم استفاده از آن به‌دليل تعديل شرايط تنش توسط هيدروژل منجر به كاهش محتوي آنتوسيانين و تركيب‌هاي فنلي كاسبرگ شد.