مطالعه ي تجربي اثر تركيب استفاده از تكنيك هاي نانوسيال و ميكروكانال روي عملكرد جوشش هسته اي و فيلمي

در مطالعه ي حاضر، انتقال حرارت جوشش هسته اي و فيلمي نانوسيالات آلوميناآب ديونيزه و سيليكاآب ديونيزه در حضور سطح ميكروكانال به صورت تجربي بررسي شده است. براي اين منظور، هر دو نوع نانوسيال با غلظت هاي حجمي 0/1%، 0/3% و 0/5% با استفاده از روش دو مرحله اي تهيه شده اند. آزمايشات جوشش آب ديونيزه ي خالص روي سطوح ساده و ميكروكانال مسي و آزمايشات جوشش نانوسيالات فقط روي سطح ميكروكانال مسي انجام شده است. نتايج نشان داد كه تركيب حضور نانوسيال و ميكروكانال در فرايند جوشش، شار حرارتي بحراني و شار حرارتي مينيمم را به مقدار قابل توجهي افزايش داده است. در جوشش نانوسيالات روي سطح ميكروكانال، غلظت 0/5% بهترين عملكرد را داشته است، به طوري كه بيشترين مقدار شار حرارتي بحراني و شار حرارتي مينيمم براي نانوسيال آلوميناآب ديونيزه 93/02% و 105/32% و براي نانوسيال سيليكاآب ديونيزه 90/82% و 97/15% نسبت به جوشش آب ديونيزه ي خالص روي سطح ساده افزايش داشته است. علاوه بر اين، مشاهده شد كه با نشست نانوذرات روي سطح ميكروكانال، ميزان ترشوندگي سطح افزايش يافته و ضريب انتقال حرارت جوشش هسته اي نانوسيالات نسبت به آب ديونيزه ي خالص كاهش يافته است. اما در جوشش فيلمي، اثرات بهبود خواص حرارتي نانوسيالات بر اثرات مخرب نشست نانوذرات روي سطح غلبه كرده است.