ارايه مدل استقرار خدمات هوشمند در بخش سلامت ايران: يك مطالعه ي كيفي

زمينه و هدف: با عنايت به اهميت و جايگاه بخش سلامت در جامعه و با توجه به اين كه اين روزها در دوران انقلاب صنعتي چهارم، از يك سو با اشاعه‌ي فناوري‌هاي نوين(هوشمند) درحوزه‌هاي مختلف روبرو بوده و از سويي ديگر با ادغام مراقبت‌هاي بهداشتيدرماني و فناوري به‌عنوان يك تحول بزرگ دراين مسير مواجه هستيم، استفاده از فناوري‌هاي هوشمند مي تواند بسياري از محدوديت‌هاي حوزه سلامت را برطرف سازد. هدف از انجام پژوهش حاضر، ارايه مدلي مناسب به منظور استقرار خدمات هوشمند در بخش سلامت كشور ايران مي باشد. روش بررسي: اين پژوهش از نوع مطالعات كيفي و مبتني بر رويكرد تحليل مضمون در سال ۱۳۹۹ انجام شد، و براي استخراج داده‌ها، از بررسي ادبيات و پيشينه پژوهش و مصاحبه با خبرگان استفاده گرديد، كه در آن ۱۵ نفر از خبرگان براساس نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و نمونه‌گيري تا اشباع كامل ادامه پيدا كرد. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌ي عميق نيمه ساختاريافته جمع آوري شد. پياده سازي مصاحبه‌ها در نرم افزار MAXQDA انجام شده و سپس تجزيه و تحليل شد و در نهايت مدل كيفي ارايه گرديد. يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، ۲۰۲ كد باز استخراج شد و ۲۳ مضمون پايه(ساب تم) براي طراحي مدل استقرار خدمات هوشمند در بخش سلامت ايران شناسايي گرديد كه به هفت مضمون سازمان دهنده(تم اصلي) شامل »برنامه ريزي استقرار «، »مديريت اجرا «، »سازمان كار «، »آمادگي ملي «، »فراهم‌سازي زمينه‌ها «، »تمهيدات سازماني « و »مديريت مقاومت « دسته‌بندي شد. سپس با توجه به مضامين فوق مدل مضموني ارايه گرديد كه از برازش مناسبي برخوردار است(۰/۹۳۴ :IFI؛ ۰/۹۵۹ :NFI؛ ۰/۰۸۰ :RMSEA). نتيجه گيري: ارايه مدل استقرار سلامت هوشمند و به‌كارگيري فناوري‌هاي فوق به ارتقاي كيفيت ارايه خدمات درماني، بهبود دسترسي به اين خدمات، كاهش هزينه‌ها و در نتيجه ارتقاي سلامت جامعه كمك چشمگيري مي‌نمايد.