اعتبارسنجي «خواب» در شناخت حجت الهي در تفكر احمد بصري

احمد بن اسماعيل بصري(احمد الحسن) يكي از مدعيان دروغين مهدويت است كه با ادعاي ظهور يماني در سال 2002م. دعوت خويش را اغاز كرده و در مراحل بعدي خود را فرزند امام‌زمان (عج) و جانشين ايشان و حجت معصوم الهي معرفي مي‌كند. در قانون معرفت حجت ابداعي او(نص، علم و دعوت به حاكميت الهي) از رؤيا به نص مستقيم الهي تعبير شده و البته صرفاً به حجيت خوابي كه نص تشخيصي ايجابي باشد قائل است. وي در اثبات حجيت رؤيا علاوه بر دلايل نقلي به ادله عقلي نيز استناد مي‌كند، انچه اين نوشتار را از ساير پژوهش‌هاي مرتبط متفاوت مي‌سازد، بررسي ادله عقلي اعتبار رؤياست، چرا كه براي پيشگيري از دور باطل، ادله حجيت رؤيا به عنوان قانون عام شناخت حجت، الزاماً بايد عقلي باشد. دلايل سه‌گانه عقلاني او در اين مسئله عبارت‌اند از استناد به حكمت الهي در لزوم شناساندن خليفه خود، محال بودن اضلال الهي و حجيت قطع حاصل شده براي بيننده خواب. البته م‌ توان با تمايز مقام تنصيب خليفه از سوي خدا با مقام معرفي ايشان به مردم  و نيز تمايز معناداري پديده‌ها با حقيقت‌مندي آن‌ها خطاي ديدگاه مذكور را به خوبي نشان داد. همچنين با تأكيد بر اختيار انسان درگزينش يك منبع معرفتي، اضلال الهي منتفي خواهد بود. علاوه بر آن به استناد دلايل متقن عدم تطابق با واقع همه خواب‌ها، مقدمات قطع بيننده خواب نيز مورد خدشه است. حجيت خواب در ميان متفكران شيعه به صورت مستقل هرگز پذيرفته نشده است و اعتبار هر گونه شهود مشوب صرفاً با معيار نصِّ قطعي و مطابقت با دليل عقلي سنجيده مي‌شود.