پيش به سوي كاهش آلودگي

نچه در حال حاضر با نام بندر كائوسيونگ )Kaohsiung )خودنمايي مي‌كند قرنها پيش يك بندر ماهيگيري بيسروصدا بود كه در اوج سلسلهي مينگ )در قرن شانزدهم( به زندگي خود ادامه ميداد. اولين جرقههاي توسعهي بندر زماني زده شد كه در سال 1624 كمپاني هند شرقي هلند دشتهاي ساحلي جنوب تايوان را اشغال كرد و آن را گسترش داد. در سال 1858 ،ادارهكنندگان توافق كردند تا اين بندر درحالتوسعه را به يك بندر تجاري بينالمللي تبديل كنند. چندي بعد در سال 1895 ،اين بندر تايواني مستعمرهي ژاپن شد و ژاپن، با توجه به ماهيتش، قوانين سختگيرانهاي را در كائوسيونگ وضع كرد كه هيچ هم بد نشد و روزهاي درخشاني براي اين بندر رقم زد. قرن نوزدهم بندر كائوسيونگ پيشرفتهاي چشمگيري داشت، هرچند تا سال 1912 مشخص شد كه برنامههاي توسعهاي اين بندر، براي تامين نيازهاي واقعي رشد تجاري، ناكافي است. بنابراين، برنامهها اصالح شدند. در سال 1937 ،در آغاز جنگ ميان چين و ژاپن، اين بندر، بهعلت نيازهاي نظامي، بهطور چشمگيري شلوغ شد، اما جنگ كه اين حرفها سرش نميشود، و ژاپن كه تمامقد به شكوفايي اين بندر ايستاده بود، خود شروع به ويرانياش كرد! ژاپن انبارها و جرثقيلهاي حمل بار را در بندر نابود كرد و بعد از آن پنج كشتي را با وزن بيش از هفت هزار و 453 تن در دريا غرق كرد. بندر براي مدتي ساكت و بياستفاده ماند، تا سال 1945 كه سرانجام تايوان به چين بازگردانده شد. از آن پس اين بندر با سرعتي معقول بهسوي اهداف بلندمدت خود پيش رفت و كائوسيونگ ي بينالمللي به خود گرفت.