داستان تلخ كرونا و دريانوردان

در آستانه »روز دريانورد« قرار داريم؛ روزي بزرگ براي شناسايي و بزرگداشت نقشآفرينترين و در عين حال مظلومترين قشر نظام حملونقل بينالمللي، با همه محدوديتهاي ناشي از كار در محيط بستهي شناور بر امواج سهمگين درياها كه بايد به آن محدوديتهاي خودساختهي دولتها در بنادر به بهانههاي تامين امنيت و منافع ملي را نيز اضافه كرد. بر اساس گزارش سال 2019 آنكتاد، بيش از چهارپنجم )80 درصد( تجارت جهان بهلحاظ حجم از طريق دريا حملونقل شدند كه معادل رقمي آن بيش از 11 ميليارد تن ميشود. اين رقم نشاندهنده اين واقعيت است كه در مقايسه با سه شيوه حملونقل ديگر )جادهاي، ريلي و هوايي(، حملونقل دريايي با فاصله زيادي برتري ممتاز خود را در رونق اقتصاد جهاني حفظ كرده است و اين اتفاق جز با فدا كاري و ايثار جامعه بزرگ دريانوردان در هسته مركزي زنجيره تامين حاصل نميشد؛ ايثار و ازخودگذشتگي به چندين دليل روشن: از محدودشدن به محيط بسته شناور و دوري از وطن و خانواده به مدت طوالني و اثرات رواني ناشي از آن و محدوديتهاي دسترسي به امكانات رفاهي بندري گرفته تا محروميت از همه مواهب خشكي و در كنار آنها پذيرش خطرات ناشي از امواج خروشان درياها و يا برخورد با صخرهها و..