لايروبي و محيط زيست دريايي

كانالها، آبراههها و مسيرهاي دسترسي به بنادر شريانهاي اصلي حملونقل و تجارت دريايي و تامين منابع عظيم غذايي اشاره و معدني دريايي براي كشورهاي صاحب ساحل )States Coastal )و صاحب بندر )States Port )هستند. امروزه، سرعت توسعه صنايع مختلف بندري و دريايي و دريانوردي به حدي است كه قطعا بهرهگيري از آبراهههاي طبيعي نميتواند پاسخگوي عمق موردنياز كشتيهاي باري و نفتكشهاي غولپيكر حامل كاالهاي وارداتي و صادراتي كشورها باشد و به همين منظور، براي ايجاد بنادر و توسعه آنها، افزايش عرض و عمق محوطههاي عمليات دريايي در اسكلهها، حوضچه و كانالهاي ورودي منتهي به آنها، از طريق اليروبي و با استفاده از تجهيزات خاص و انتقال الي به خشكي و يا بخشهاي عميقتر دريايي امري ضروري است. بديهي است تغييراتي كه در نتيجه اين اقدام در ساختار طبيعي هر منطقه به وقوع خواهد پيوست، در صورت درنظرنگرفتن مالحظات زيستمحيطي، ميتواند در درازمدت تخريب محيط زيست دريايي را در پي داشته باشد.