تحليل سلسله مراتبي فازي مؤلفه‌هاي حكمراني خوب براي سياستگذاري نظام سلامت در جمهوري اسلامي ايران

زمينه و هدف: حكمراني خوب در دو دهه اخير توجه محافل علمي و بين المللي جهان را به خود معطوف نموده است. نوعي حكمراني كه متعهد به حمايت و ارتقاء سلامت انسان است. براي تحقق حكمراني خوب مؤلفه‌هايي مشخص شده‌اند كه بي‌شك آگاهي از وزن و اهميت هر مؤلفه براي دست يافتن به نتايج مطلوب در سياستگذاري نظام سلامت ايران ضروري است. هدف مطالعه، تحليل سلسله مراتبي فازي مؤلفه‌هاي حكمراني خوب در سياستگذاري نظام سلامت ايران بود.روش پژوهش: اين تحقيق از نظر هدفگذاري و از لحاظ روش شناسي توصيفي -پيمايشي بود. از روش چند مرحله‌اي طبقه‌اي و در دسترس بودن به منظور نمونه گيري و از قاعده اشباع نظري براي تعيين حجم نمونه استفاده شد. به منظور تعريف و تبيين مفهوم مؤلفه‌هاي حكمراني خوب و سياستگذاري سلامت از روش كتابخانه‌اي و مرور منابع مرجع استفاده گرديد. از روش پيمايشي با ابزار چك ليست (محقق ساخت (مقايسات زوجي)) از ۱۰۰ نفر از مديران و كارشناسان ستادي در وزارت بهداشت و دانشگاه‌هاي علوم پزشكي گلستان، مازندران و نيشابور نظرخواهي گرديد. جهت تحليل داده‌ها از روش تحليل سلسله مراتبي فازي بهبود يافته چانگ و نرم افزار Expert choice استفاده شد. يافته‌ها: از بين مؤلفه‌هاي حكمراني خوب (براي فرايند سياستگذاري نظام سلامت ايران) بيشترين اهميت به مؤلفه حاكميت قانون تعلق گرفت. پس از حاكميت قانون، اجماع محوري و وفاق، شفافيت، پاسخگويي، عدالت و انصاف، اثربخشي و كارايي و اخلاق در رتبه‌هاي بعدي قرار داشتند.نتيجه گيري: حكمراني خوب روايتي نو از مفاهيمي همچون دموكراسي، حقوق بشر و عدالت است تا اهداف توسعه انساني با محوريت مردم دنبال شود. رتبه‌هاي به‌دست‌آمده از تحليل‌هاي اين تحقيق نشان دهنده نياز توجه بيشتر به حاكميت قانون در چرخه سياستگذاري سلامت است. پيشنهاد مي‌شود كه در طراحي بخش سلامت برنامه هفتم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي به راهكارهاي اجرايي براي تقويت مولفه‌هاي حكمراني خوب به ترتيب اهميت توجه شود.