تدوين معيارهاي طراحي شهري بيوفيليك براي ساماندهي بافت مركزي شهرها

از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼت ﺷﻬﺮﻧﺸﻴﻨﻲ ﻃﻲ ﺳﺎل ﻫﺎي اﺧﻴﺮ، ﻛﺎﻫﺶ و ﻳﺎ ﺣﺬف ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎي زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ از زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻬﺮي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺮﻣﻨﺸﺎ ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻌﻀﻼت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه در زﻳﺴﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻛﺎﻫﺶ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻫﺎي زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ در ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﺑﻪ وﻳﮋه در ﻣﺮاﻛﺰ ﺷﻬﺮﻫﺎ، ﻃﺮاﺣﺎن و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰان را ﺑﺮ آن داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اراﺋﻪ روﻳﻜﺮد ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺳﻌﻲ در ﺟﺒﺮان ﺧﺴﺎرات ﻧﺎﺷﻲ از آﺳﻴﺐ ﻫﺎي وارده ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻂ زﻳﺴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. روﻳﻜﺮد ﺷﻬﺮﺳﺎزي ﺑﻴﻮﻓﻴﻠﻴﻚ ﻳﻜﻲ از ﺑﻪ روزﺗﺮﻳﻦ و درﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺟﺎﻣﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﻃﺮح ﻫﺎي اراﺋﻪ ﺷﺪه در راﺳﺘﺎي ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﻲ وﺿﻌﻴﺖ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺎ درونﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎي ﻃﺒﻴﻌﺖﻣﺤﻮر در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺗﻜﺎ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻫﺎي زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺷﻬﺮﻫﺎ، ﻗﺪم در راﺳﺘﺎي ارﺗﻘﺎي ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻫﺎي ﻣﺤﻴﻄﻲ آن ﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﺬارد. در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﻈﺮي ﻣﻮﺟﻮد در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﻳﻦ روﻳﻜﺮد و ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﺠﺎرب ﺟﻬﺎﻧﻲ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ و ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﻴﺮي از روش ﻫﺎي ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ و ﺗﺤﻠﻴﻞ اﻃﻼﻋﺎت در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺪﻧﻈﺮ، ﺑﺮ اﺳﺎس روش ﻛﺎرﮔﺮوه ﻃﺮاﺣﻲ اﻗﺪام ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺮاج ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﻬﺮي ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ روﻳﻜﺮد ﺷﻬﺮﺳﺎزي ﺑﻴﻮﻓﻴﻠﻴﻚ در ﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎي ﻣﺮﻛﺰي ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﺎﻓﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺷﻬﺮ ﻗﺰوﻳﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻛﻬﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺷﻬﺮي اﻳﺮان و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺑﺮﺧﻮرداري از ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺮ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه از ﺑﺎغ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺷﻬﺮي در دوران روﻧﻖ و ﺷﻜﻮه ﭘﺎﻳﺘﺨﺘﻲ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺻﻔﻮﻳﻪ، ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اوﻟﻴﻦ ﭘﺎﻳﻠﻮت اﺟﺮاﻳﻲ اﻳﻦ اﻟﮕﻮ در ﺳﻄﺢ ﻛﺸﻮر ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در راﺳﺘﺎي دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ اﻟﮕﻮي ﻃﺮاﺣﻲ ﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎي ﻣﺮﻛﺰي ﺷﻬﺮي ﺑﺮ اﺳﺎس روﻳﻜﺮد ﺑﻴﻮﻓﻴﻠﻴﻚ ﻫﺸﺖ ﻣﻌﻴﺎر ﺿﺮوري ﺷﺎﻣﻞ: ﻓﺮم، ﻛﺎﻟﺒﺪ و ﺳﺎﺧﺘﺎر- ﺣﻤﻞ وﻧﻘﻞ و دﺳﺘﺮﺳﻲ ﻛﺎرﺑﺮي و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ- ﻧﻈﺎم ﻣﻨﻈﺮ- ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﻲ و اﻓﺰاﻳﺶ آﮔﺎﻫﻲ اﻓﺮاد- زﻳﺴﺖ ﺑﻮم- ﻧﻈﺎم ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ و ﺳﻴﺎﺳﺖ ﮔﺬاري- اﻧﺮژي- ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﻴﺎده ﺳﺎزي در ﺣﻮزه ﻣﺪاﺧﻠﻪ از اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه، اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه اﻧﺪ. در اﻧﺘﻬﺎ ﻧﻴﺰ، ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدات و راﻫﺒﺮدﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﭘﻴﺎده ﺳﺎزي اﻳﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎ در ﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎي ﻣﺮﻛﺰي ﺷﻬﺮي و ﺑﻪ وﻳﮋه ﺣﻮزه ﻣﺪاﺧﻠﻪ )ﻣﺤﺪوده ﻣﻴﺪان ﺷﻬﺪا ﻳﺎ ﺳﺒﺰه ﻣﻴﺪان ﻗﺰوﻳﻦ و ﻣﺤﻮرﻫﺎي اﻃﺮاف آن(، ﺗﺪوﻳﻦ و اراﺋﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ.