القانون و جايگاه عطر درماني در پيشگيري از ابتلا به بيماري‌ها يا مداواي آن‌ها به‌ عنوان روشي درمانگر

Al-qanoun and the situation of Aromatherapy in Disease Prevention or in its Healing as a Therapeutic Method

عطر درماني نوعي طب گياهي است كه از روغن گياهان براي مداواي بيماري، حفظ سلامت و بهبود جسم و ذهن استفاده مي‌شود. هدف اين پژوهش كه با رويكرد تحليلي محتوا گردآوري شده است، بازخواني كاركرد دارويي عطرها (جانوري و گياهي) در پيشگيري از ابتلا به بيماري‌ها يا مداواي آن‌ها به‌عنوان روشي درمانگر است تا از اين رهگذر اهميت رايحه‌درماني در روش درماني ابن‌سينا به‌عنوان روشي كاربردي يا داروي مكمل تبيين و بررسي شود. مطالعات نشانگر آن است كه در تاريخ پزشكي و داروسازي، عطرها به‌عنوان ادويه مفرد و مركب كاربرد داشته‌اند. در ميان پزشكان مسلمان، ابن‌سينا مهم‌ترين طبيبي بود كه از مواد معطر براي تشخيص و مداواي بيماري بهره برده است. نحوه استعمال عطرها به‌صورت استشمام، استنشاق، استحمام، چكاندن، بخور و ماساژ بوده است و در مواردي به شيوه داروي خوراكي هم تجويز شده است.

Aromatherapy is a kind of herbal medicine that uses plant oil to treat diseases, maintain health and improve body and mind wellness. The present content analysis aimed to re-read the pharmacological function of the perfumes (animal and plant) in the prevention and treatment of diseases as a therapeutic method to investigate and demonstrate the importance of aromatherapy in the Avicenna method of treatment as an applied method or supplementary drug. Studies indicate that in the history of medicine and pharmacy, perfumes have been used as singular and compound spice. Avicenna was the prominent physician among the Muslim medics who used aromatic substances to diagnose and treat diseases. The perfumes have been applied in forms of inhalation, bathing, dripping, incense, and massage, and in some cases, they have been prescribed as oral medicine.