مقايسه ي اثربخشي تكنيك‌هاي مقابله با استرس و راهبردهاي خودتنظيمي بر ميزان قند خون بيماران ديابتي

INVESTIGATING THE EFFECT OF COPING TECHNIQUES FOR STRESS an‎d SELFREGULATION STRATEGIES ON THE BLOOD GLUCOSE LEVEL OF DIABETIC PATIENTS

مقدمه: هدف از اين مطالعه مقايسه اثربخشي تكنيك‌هاي مقابله با استرس و راهبردهاي خودتنظيمي بر ميزان قند خون بيماران ديابتي مي‌باشد. روش‌ها: روش تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي و به‌صورت تجربي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بوده است. بدين منظور از بين بيماران مبتلا به ديابت مراجعه‌كننده به مركز ديابت شهر بوشهر، 45 نفر به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر در هر گروه) و در يك گروه كنترل (15 نفر) به روش نمونه‌گيري هدفمند با جايگزيني تصادفي انتخاب شدند. به گروه‌هاي آزمايش تكنيك‌هاي مقابله با استرس و راهبردهاي خودتنظيمي به‌مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي آموزش داده شد. در اين تحقيق براي سنجش قندخون از دستگاه گلوكومتر اكيوچك اكتيو استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS ويرايش 25 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. مرحله‌ي پيگيري با فاصله دو ماه پس از مداخله درماني انجام شد. يافته‌ها: آموزش به دو شيوه‌ي تكنيك‌هاي مقابله با استرس و راهبردهاي خودتنظيمي سبب كاهش قندخون بيماران ديابتي شده است (0001/0=P) و تأثير آن در طول زمان پايدار بوده است (0/05>P). همچنين بين اثربخشي تكنيك‌هاي مقابله با استرس و راهبردهاي خودتنظيمي بر ميزان قند خون بيماران ديابتي تفاوت معني‌داري وجود دارد (0/05>P)؛ به‌طوريكه آموزش تكنيك‌هاي مقابله با استرس تأثير بيشتري بر كاهش ميزان قند خون بيماران ديابتي داشته است. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از پژوهش حاضر بيانگر آن است كه آموزش تكنيك‌هاي مقابله با استرس و راهبردهاي خودتنظيمي مي‌تواند به‌طور قابل توجهي ميزان قندخون بيماران ديابتي را كاهش دهد و در درمان ديابت مؤثر واقع شود.

Background: the present study aims at investigating the effect of Stress coping techniques and selfregulation strategies on the blood glucose level of diabetic patients. Methods: the research method was experimentally pretest – posttest with control group. this purpose, out of all those patients who had referred to the Diabetes Center of Bushehr City, 45 diabetic patients were selected randomly in two experiment groups (each with 15 patients) and one control group (with 15 patients) by purposeful sampling method with random replacement. The experimental groups were trained by the Stress coping techniques and self-regulation strategies in eight 90-minute sessions. In this study, the Accu-Chek Active Blood Glucose Meter was used to measure the blood glucose level. Data were analyzed by SPSS V.25. The follow-up phase was also carried out two months after the medical intervention. Results: the training in two ways of stress coping and self-regulation strategies has reduced the level of blood glucose among the diabetic patients (P = 0.0001) of which the impact has remained been stable over the time (P < 0.05). There is also a significant difference in the effect of the Stress coping techniques and self-regulation strategies on the blood glucose level of diabetic patients (P < 0.05) such that training the Stress coping techniques has more impact on reduction of blood glucose level of diabetic patients. Conclusion: results show that training the Stress coping techniques and self-regulation strategies can significantly reduce the blood glucose level of diabetic patients and treat the diabetes effectively.