تأثير 12 هفته تمرين تركيبي همراه با مصرف كاناگليفلوزين بر برخي هپاتوكين‌ها در مردان ديابتي نوع دو

THE EFFECT OF COMBINED TRAINING WITH CANAGLIFLOZIN ON SOME HEPATOKINES IN TYPE 2 DIABETIC MEN

مقدمه: در حال حاضر، هپاتوكين‌ها اهداف بالقوه براي درمان اختلالات ناشي از ديابت نوع دو به شمار مي‌روند. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير 12 هفته تمرين تركيبي همراه با مصرف كاناگليفلوزين بر برخي هپاتوكين‌ها در مردان ديابتي نوع دو بود. روش‌ها: در اين تحقيق نيمه تجربي، 44 مرد مبتلا به ديابت نوع دو (ميانگين سن 5/4±2/33 سال، نمايه‌‌ي توده‌ي بدني 0/3±3/27) از شهر تهران در سال 1398 به‌صورت تصادفي در چهار گروه (هر گروه 11 نفر) كنترل، دارو، تمرين و تمرين-دارو قرار گرفتند. تمرينات تركيبي 3 جلسه در هفته، 45 دقيقه و به‌مدت 12 هفته انجام شد. آزمودني‌ها داروي كاناگليفلوزين با دوز 200 ميلي‌گرم را به‌مدت 12 هفته مصرف كردند. قبل و 24 ساعت بعد از مداخله در وضعيت 12 ساعت ناشتايي از آزمودني‌هاي هر گروه نمونه‌ي خون و ويژگي‌هاي آنتروپومتريك اندازه‌گيري شد. در نهايت داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس دو‌طرفه با اندازه‌گيري‌هاي مكرر، t همبسته و آزمون تعقيبي بونفروني تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه 12 هفته مداخله تمرين همراه با كاناگليفلوزين موجب كاهش معني‌دار سطوح آنژيوپويتين-3 و آنژيوپويتين-4، FGF-21 و HFREP-1 در مردان ديابتي نوع دو شد (001/0=P). همچنين پس از دوره‌ي مداخله تمرين همراه با كاناگليفلوزين سطوح آنژيوپويتين-3، آنژيوپويتين-4، FGF-21 و HFREP-1 نسبت به پيش‌آزمون به‌طور معني‌داري كمتر بود (001/0>P). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق، احتمالاً مداخله تمرين همراه با كاناگليفلوزين مي‌تواند با كاهش هپاتوكين‌ها به درمان اختلالات ناشي از ديابت نوع دو كمك كند.

Background: The hepatokines are now considered potential targets for the treatment of type 2 diabetes disorders. The aim of this study was to investigate the effect of 12 weeks combined training with Canagliflozin on some hepatokines in type 2 diabetic men. Methods: In this quasi-experimental study, 44 men with type 2 diabetes (Mean age 33.2 ± 4.5 years, body mass index 27.3±3.0) from Tehran city in 2019 were randomly divided into four groups (n=11) of control, drug, exercise and exercise-drug groups. Combined training was performed 3 sessions per week, 45 minutes for 12 weeks. Subjects were given 200 mg of canagliflozin for 12 weeks. Blood samples and anthropometric characteristics were obtained before and 24 hours after the intervention at 12-hour fasting. Data were analyzed using two-way ANOVA with repeated measures, t-test and Bonferroni post hoc test at P<0.05. Results: The results showed that 12 weeks of exercise with Canagliflozin intervention significantly reduced angiopoietin-3 and angiopoietin-4, FGF-21 and HFREP-1 levels in type 2 diabetic men (P=0.001). Also, after the intervention of exercise with Canagliflozin, levels of angiopoietin-3, angiopoietin-4, FGF-21, and HFREP-1 were significantly lower than the pre-test (P<0.001). Conclusion: According to the results of research, it is possible that intervention of exercise with Canagliflozin can help treat of disorders due to type 2 diabetes by reducing hepatokines.