بررسي سطح سلنيوم و روي سرم در بيماران مبتلابه مولتيپل اسكلروزيس نوع عودكننده و فروكش‌يابنده در مقايسه با افراد سالم

Comparison of the Patients Suffering from Relapsing-Remitting Multiple Sclerosis with Healthy Individuals regarding Serum Selenium and Zinc Levels

سابقه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس بيماري خودايمني سيستم عصبي مركزي است كه موجب دميلينه‌شدن و آسيب به آكسون مي‌شود. مطالعات انجام‌شده در ارتباط با تأثير روي و سلنيوم بر پيشگيري يا كاهش حدت علائم اين بيماري ضدونقيض است. اين مطالعه با هدف مقايسه سطح سلنيوم و روي سرم در بيماران مبتلابه مولتيپل اسكلروزيس نوع عودكننده و فروكش‌يابنده با افراد سالم انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه مورد-شاهدي 30 فرد مبتلابه مولتيپل اسكلروزيس نوع عودكننده و فروكش‌يابنده (مورد) با 30 فرد سالم (شاهد) از نظر سطح سرمي روي و سلنيوم مقايسه شدند. موردها و شاهدها به روش همسان‌سازي گروهي از نظر سن، جنس و سابقه استعمال سيگار همسان شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار STATA نسخه 15 در سطح اطمينان 95 درصد تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: در گروه مورد و شاهد به ترتيب ميانگين سن بيماران 1/5 ± 0/34 و 9/4 ± 8/33 سال (439/0P=)، سطح سرمي روي 71/10 ± 60/83 و 32/21 ± 86/110 ميكروگرم در دسي‌ليتر (001/0P<)، سطح سرمي سلنيوم 75/17 ± 58/78 و 18/24 ± 61/ 85 ميكروگرم در دسي‌ليتر (102/0P=) بود. طول مدت و شدت بيماري با سطح سرمي سلنيوم همبستگي مثبت اما غير معني‌داري نشان داد، درحالي‌كه سطح سرمي روي با طول مدت و شدت همبستگي منفي بود، ولي مانند سلنيوم ازنظر آماري معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كمبود روي در پاتوژنسيته بيماري مولتيپل اسكلروزيس نوع عودكننده و فروكش‌يابنده نقش داشته باشد، اما با شدت و مدت بيماري ارتباطي ندارد. با وجود پايين‌بودن سطح سرمي سلنيوم در بيماران مبتلابه مولتيپل اسكلروزيس، اين تفاوت از نظر آماري معني‌داري نبود كه ممكن است از حجم نمونه متأثر باشد.

Background and Objective: Multiple sclerosis is an autoimmune disease of the central nervous system that causes demyelination and axonal damage. There are contradictory results regarding the effects of zinc and selenium on the prevention or reduction of multiple sclerosis symptoms. This study aimed to compare selenium and serum zinc levels of the patients suffering from relapsing-remitting multiple sclerosis with those of healthy individuals. Materials and Methods: This case-control study compared 30 patients suffering from relapsing-remitting multiple sclerosis (case) with 30 healthy individuals (control) regarding serum zinc and selenium levels. The cases and controls were matched in terms of age, gender, and smoking history using frequency matching methods. The data were analyzed using STATA software (version 15). A p-value less than 0.05 was considered statistically significant. Results: The mean ages of the patients in the case and control groups were 34.0±5.1 and 33.8±4.9 years (P=0.439), respectively. Moreover, the results revealed that the serum zinc and serum selenium levels were 110.86±21.32 and 83.60±10.71 micrograms/dl (P<0.001) as well as 78.58±17.75 and 85.61±24.18 micrograms/dl (P=0.102) in the case and control groups, respectively. Furthermore, disease duration and severity had a positive correlation with serum selenium level; however, it was not significant. On the other hand, serum zinc level was negatively correlated with disease duration and severity although it was not statistically significant. Conclusion: Zinc deficiency seems to play a role in the pathogenicity of relapsing-remitting multiple sclerosis; however, it does not correlate with the disease severity and duration. Considering the low levels of serum selenium in patients with multiple sclerosis, this difference was not statistically significant and may have been affected by the sample size.