شماره ركورد :
1238965
عنوان مقاله :
تاثير روش بازخوردمحور بر سبك زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلب
عنوان به زبان ديگر :
The effect of teach-back method on lifestyle of people with heart failure
پديد آورندگان :
مصباحي، هديه دانشگاه علوم پزشكي زاهدان، زاهدان، ايران , كرمان ساروي، فتيحه دانشگاه علوم پزشكي زاهدان - مركز تحقيقات پرستاري جامعه، زاهدان، ايران , خجسته، فرنوش دانشگاه علوم پزشكي زاهدان - مركز تحقيقات سلامت بارداري، زاهدان، ايران
تعداد صفحه :
10
از صفحه :
112
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
121
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
نارسايي قلب , سبك زندگي , آموزش بازخوردمحور
چكيده فارسي :
هدف. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش بازخوردمحور بر سبك زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلب انجام شد. زمينه. سبك زندگي عاملي تعيين­ كننده در ايجاد و پيشرفت بيماري­هاي قلبي­ عروقي محسوب مي­شود؛ لذا تبعيت بيمار در زمينه رعايت رژيم دارويي، غذايي، و تحرك بدني تامين­ كننده يك شيوه زندگي سالم است. روش كار. دراين مطالعه نيمه ­تجربي، 80 بيمار مبتلا به نارسايي قلب، مراجعه ­كننده به بخش ­هاي قلب بيمارستان ­هاي آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي زاهدان در سال 1398 به شيوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند. ابزارهاي جمع ­آوري داده­ ها شامل فرم اطلاعات جمعيت­شناختي و پرسشنامه سبك زندگي ارتقاء­دهنده سلامت (Health-Promoting Lifestyle Profile II) يا HPLP2 بود. پرسشنامه سبك زندگي در دو مرحله قبل و سه ماه بعد از مداخله تكميل شد. در گروه آزمون، آموزش ارتقاي سبك زندگي به صورت انفرادي به روش بازخوردمحور در چهار جلسه 30 تا 60 دقيقه­اي اجرا شد و گروه كنترل، آموزش ارتقاي سبك زندگي را به روش معمول دريافت كرد. داده ­ها در نرم افزار SPSS-22 با استفاده از آزمون­ هاي آماري تي مستقل، تي زوجي و كاي دو تحليل شدند. يافته­ ها. دو گروه از نظر مشخصات دموگرافيك با يكديگر تفاوت آماري معني ­دار نداشتند. قبل از مداخله، ميانگين نمره كل سبك زندگي در گروه آزمون، 110/82 با انحراف معيار 48/93، و در گروه كنترل، 103/38 با انحراف معيار 37/23 بود كه نتيجه آزمون تي مستقل تفاوت آماري معني­ داري را بين دو گروه نشان نداد (0/45P=). سه ماه بعد از مداخله، ميانگين نمره كل سبك زندگي در گروه آزمون و كنترل، به ترتيب، 137/80 با انحراف معيار 54/36 و 113/23 با انحراف معيار 37/87 به دست آمد كه اين تفاوت از نظر آماري معني­دار بود (p≤0.0001). قبل از مداخله، ميانگين نمره حيطه ­هاي سبك زندگي دو گروه تفاوت آماري معني ­داري نشان نداد، اما بعد از آموزش بازخوردمحور، ميانگين نمره حيطه­ هاي سبك زندگي گروه آزمون، به جز حيطه ارتباطات بين فردي، به طور معني ­داري بيشتر از گروه كنترل بود. نتيجه ­گيري. آموزش بازخوردمحور، سبك زندگي و حيطه ­هاي آن را به جز حيطه ارتباطات بين فردي در بيماران مبتلا به نارسايي قلب بهبود بخشيد. لذا به كارگيري اين شيوه آموزشي توسط پرستاران براي بهبود سبك زندگي افراد داراي بيماري نارسايي قلب توصيه مي­گردد.
چكيده لاتين :
Aim. This study was conducted to examine the effect of teach-back training on lifestyle of people with heart failure. Background. Lifestyle is a determining factor in the development and progression of cardiovascular disease, so the patient's adherence to therapeutic regimen (medication, diet, and physical activity) guarantees a healthy lifestyle. Method. This quasi-experimental study was conducted on 80 individual with heart failure who were admitted to the coronary care units (CCUs) and post coronary care units (PCCUs) of teaching hospitals affiliated to Zahedan University of Medical Sciences, Iran, in 2019. The patients were selected using the convenience sampling method and randomly placed into intervention and control groups. The tools used to collect the data included a demographic information form and Health-Promoting Lifestyle Profile II (HPLP II) questionnaire (HPLP2). The lifestyle questionnaire was completed by the participants in both groups in two stages, before and three months after the intervention. In the intervention group, lifestyle promotion training was performed individually using a teach-back method in 4 sessions, each lasting 30 to 60 minutes. Participants in control group received conventionally lifestyle promotion training. The data were analyzed using SPSS-22 software via the independent samples t-test, paired samples t-test, and chi-square test. Findings. There was no statistically significant difference between groups in terms of demographic characteristics. Before intervention, no statistically significant difference was found between the mean score of total lifestyle, in the intervention and control group (110.82±48.93 and 103.38±37.23, respectively). (P=0.45). Three months after intervention, the mean score of total lifestyle in intervention group was significantly higher than that of control group (137.80±54.36 against 113.23±37.77) (p≤0.0001). After intervention, the mean score of domains of lifestyle in the intervention group (except for interpersonal communication domain) were significantly higher than that of control group. Conclusion. The results of the present study showed that teach-back training promoted lifestyle and its domains (except for interpersonal communication domain) in people with heart failure. It is recommended that nurses use this training method to improve lifestyle in people with heart failure.
سال انتشار :
1399
عنوان نشريه :
پرستاري قلب و عروق
فايل PDF :
8459667
لينک به اين مدرک :
بازگشت