عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي طرحواره درماني و رويكرد تلفيقي شناختي-گفتاري بر تنظيم هيجاني و تحمل پريشاني افراد مبتلابه لكنت
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of the Effectiveness of Schema Therapy and Integrated Cognitive-Speech Approach in Emotional Regulation, and Distress Tolerance of Individuals Suffering from Stuttering
پديد آورندگان :
فرزين‌فر، كاظم دانشگاه آزاد اسلامي واحد نيشابور - گروه روان‌شناسي , نجات، حميد دانشگاه آزاد اسلامي واحد قوچان - گروه روان‌شناسي , دوستكام، محسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد نيشابور - گروه روان‌شناسي , توزنده جاني، حسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد نيشابور - گروه روان‌شناسي
كليدواژه :
تحمل پريشاني , تنظيم هيجاني , رويكرد تلفيقي شناختي-گفتاري , طرحواره درماني , لكنت
چكيده فارسي :
سابقه و هدف:به‌منظور كاهش هيجانات و افزايش تحمل پريشاني در افراد مبتلابه لكنت، رويكردهاي متعددي پيشنهاد شده است كه ازجملهآن‌ها مي‌توان بهطرحواره درماني و رويكرد تلفيقي شناختي-گفتاري اشاره كرد. هدف از اين مطالعهمقايسه اثربخشي طرحواره درماني و رويكرد تلفيقي شناختي-گفتاري بر تنظيم هيجاني و تحمل پريشاني افراد مبتلابه لكنت بود.
مواد و روش‌‌ها:مطالعهحاضر پژوهشي نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون و آزمون پيگيري با گروه كنترل بود.جامعه آماري شامل تمام افراد مبتلابه لكنت با محدوده سني 18 تا 30 سال در شهر سبزوار بود. نمونه آماري شامل 30 نفر از افراد مبتلابه لكنت بودند كه به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت كاملاً تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل (هر گروه 10 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش طرحواره درماني در 12 جلسه 90 دقيقه‌اي و گروه آزمايش تلفيقي شناختي-گفتاري در 12 جلسه 60 دقيقه‌اي تحت درمان قرار گرفتند، درحالي‌كه گروه كنترل هيچ درماني را دريافت نكرد. ابزارهاي مطالعه پرسش‌نامه تنظيم هيجاني گراس و جان (2003)وپرسش‌نامه تحمل پريشانيسيمونز و گاهر (2005) بودند كه در هر سه گروه در مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري اجرا شدند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد.
يافته‌ها:نتايج نشان داد دو طرحواره درماني و رويكرد تلفيقي شناختي-گفتاري بر تنظيم هيجانيوتحمل پريشاني افراد مبتلابه لكنت تأثير معني‌داري دارد (05/0P<).
نتيجه‌گيري:نتايج حاكي از اين بود كه هيچ‌يك از درمان‌ها نسبت به ديگري برتري نداشت و تنها رويكرد تلفيقي شناختي-گفتاري در شاخص تحمل پريشاني مؤثرتر بود.
واژه‌هاي كليدي:
چكيده لاتين :
Background and Objective:Numerous approaches, including schema therapy, and an integrated cognitive-speech approach, have been suggested to reduce emotions and increase distress tolerance in people with stuttering. The present study aimed to make a comparison between the effectiveness of schema therapy and integrated cognitive-speech approach in emotional regulation and distress tolerance of individuals suffering from stuttering.
Materials and Methods:This quasi-experimental study was conducted based on a pre-test, post-test design, and a follow-up test with a control group. The statistical population included all individuals aged 18-30 who suffered from stuttering in Sabzevar city. The sample consisted of 30 people who were selected via convenience sampling and were randomly assigned to two experimental groups and one control group (n=10 in each group). The experimental schema therapy group underwent treatment in 12 90-minute sessions, the integrated cognitive-speech approach group received 12 60-minute sessions of treatment, and the control group received no treatments. The instruments of the research were Gross and John (2003) Emotional Regulation Questionnaire, and Simons and Gaher (2005) Distress Tolerance Questionnaire. These instruments were conducted on three groups in all phases of pre-testing and post-testing and follow-up. The one-way repeated measures ANOVA and Tukey post hoc test were used to analyze the data.
Results:As evidenced by the obtained results, the schema therapy and integrated cognitive-speech approach had a significant effect on emotional regulation and distress tolerance of individuals suffering from stuttering(P<0.05).
Conclusion:The results of the present study indicated that none of the treatments outperformed the other ones; nonetheless, the integrated cognitive-speech approach was more effective in distress tolerance index.
