بررسي ميزان پيگيري خانواده ها براي كودكان داراي دفيبريلاتور قلبي و نقش آموزش پرستار به بيمار و خانواده

Family follow-up for children with implantable defibrillators and the role of nurse in patient/ family education

هدف. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان پيگيري خانواده­ ها براي كودكان داراي دفيبريلاتور قلبي و نقش آموزش ­هاي پرستاران به خانواده­ ها انجام شد. زمينه. دفيبريلاتورهاي قلبي دستگاه­هاي قابل تعبيه در بدن با قابليت ضربان ­سازي و شوك­ دهي در موارد لزوم هستند. از آن­جا كه تشخيص آريتمي و درمان آن توسط دستگاه دفيبريلاتور از حساسيت بالايي برخوردار است، لازم است كودكان داراي دفيبريلاتور به­ طور منظم و مكرر پيگيري شوند. روش كار. اين مطالعه توصيفي مقايسه ­اي با استفاده از داده­ هاي سيستم اطلاعات بيمارستاني انجام شد. كودكان با سن كمتر از 15 سال كه از سال 1388 تا سال 1399 براي آنان دستگاه دفيبريلاتور تعبيه شده بود مورد مطالعه قرار گرفتند. ميزان پيگيري بر اساس سن و جنسيت كودك، نوع بيماري زمينه­اي، محل سكونت و نوع آموزه­هاي پرستاري با هم مقايسه شدند. داده ­ها نرم­افزارSPSS نسخه 24 با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي بررسي شدند. يافته­ ها. شصت و هفت مورد تعبيه در 61 بيمار مورد بررسي قرار گرفتند. ميانگين سن بيماران هنگام تعبيه، 9/58 سال با انحراف معيار 3/72 بود (محدوده سني از 1 تا 15 سال). ميزان مراجعات بيماران در نوبت­هاي پيگيري تعيين ­شده، با گذشت زمان كاهش معني­ داري نشان داد، به­ طوري كه 94 درصد بيماران براي نخستين نوبت پيگيري مراجعه نموده بودند، اما اين درصد براي مراجعه 5 سال بعد، به 43/6 درصد كاهش يافته بود (p≤0.0001). ميزان پيگيري بيماران با شيوه آموزش پرستاري قديم، 71/3 درصد و با شيوه آموزش پرستاري جديد، 89/64 درصد بود (p=0.002). نتيجه­ گيري. ميزان پيگيري خانواده­ ها علي­رغم حساسيت و خطرات بالقوه داشتن دفيبريلاتور كمتر از حد مطلوب است. از ميان عوامل بررسي شده، نوع آموزش پرستاران به خانواده ­ها مهم­ترين عامل تعيين­ كننده براي پيگيري منظم خانواده ­ها بود.

Aim. This study was conducted to assess family follow-up for children with implantable defibrillators and the role of nurse in patient/ family education Background. Implantable defibrillators are devices with the capability of rhythm detection and antiarrhythmia therapy. The proper functioning of these devices highly depends on regular interrogation, analysis, and programming. Method. This descr iptive compar ative study was conducted based on the hospital information system )HIS( of Rajaie Cardiovascular Medical and Research Center. All children under 15 years of age, for whom the defibrillator device had been implanted or followed by the first author, from 2009 to 2020, were included. Continuation of follow-up was compared according to age, gender, underlying disease, area of residence, and type of family education. Data were analyzed in SPSS-24 using descriptive and inferential statistics. Findings. Sixty-seven implantations had been done for 61 patients. The mean and standard deviation of patients’ age was 9.58±3.72 years )aged 1 to 15 years(. The rate of follow-up continuation was significantly reduced during the follow-up period. Ninety-four percent of patients had been visited for the first postimplantation appointment; this rate decreased to 43.6 percent for the 5th year post-implantation visit )p≤0.0001(. Follow-up continuation was 71.13 percent with old-type family education compared to 89.64 percent with the new-type one )p=0.002(. Conclusion. Consider ing the high -risk situation, follow-up continuing is less than those desired for children with defibrillator devices. Family education by interactive methods plays an important role in encouraging the families to regular follow-up.