تحليل روند تغييرات سطوح توسعه يافتگي در نواحي روستايي بخش تيكمه‌داش با استفاده از مدل موريس

Analysis of the trend of changes in levels of development in rural areas of Tikmedash district using Morris model

برخورداري از خدمات مختلف زيربنايي و تسهيلات اجتماعي و اقتصادي، از اساسي ترين شاخص‌هاي توسعه در هر واحد برنامه ريزي بويژه مناطق روستائي مي باشد. براي موفقيت در برنامه ريزي و رسيدن به توسعه اولين گام، بررسي و شناخت واقعي از سطح برخورداري، توانمندي ها، محدوديت ها و عدم تعادل هاي منطقه اي مي باشد. تحقيق حاضر از نوع توصيفي و ‌تحليلي بوده‌ و هدف از انجام آن سنجش سطح توسعه يافتگي نقاط روستايي بخش تيكمه داش و رتبه بندي آنها از نظر ميزان برخورداري از امكانات و تسهيلات مختلف مي باشد، جامعه‌ آماري تحقيق‌، شامل 4 دهستان اوجان شرقي، سهندآباد، عباس شرقي و غربي بوده و براي‌ جمع‌آوري داده‌هاي موردنياز از دو روش كتابخانه‌اي و ميداني استفاده‌ شده است. براي تجزيه‌ و تحليل ‌داده‌هاي‌ پژوهش و تعيين سطح توسعه يافتگي ، 27 متغير در شاخص هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي و كالبدي در سطح دهستان اتنخاب و به منظور تحليل نابرابرهاي توسعه ي روستايي، از روش ضريب تغييرات(C.V.) استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه سطوح برخورداري دهستان هاي بخش با يكديگر متفاوت بوده و با توجه به ضريب كلي برخورداري، برخوردارترين دهستان (اوجان شرقي) نسبت به محرومترين دهستان (عباس شرقي) حدود 34/1 برابر برخوردار مي باشد. تفاوت سطوح برخورداري در زمينه هاي كالبدي و اجتماعي بيشتر از زمينه اقتصادي است. همچنين يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه نقاط روستايي اين بخش هنوز براي دستيابي به توسعه ي متوازن، يكپارچه و پايدار راه طولاني در پيش رو دارد.

Having different infrastructure services and social and economic facilities is one of the most important development indicators in each planning unit especially in rural areas. To succeed in planning and achieving development, the first step is to examine the real level of regional capability, limitations, and imbalances. The present research is descriptive and analytical. The aim of this study was to measure the level of development of rural areas of Timal Dashe sector and their ranking in terms of the level of facilities and facilities. The statistical population of the study consisted of 4 Ojun districts East, Sahandabad, Abbas, East and West. For collecting required data, two methods of library and field have been used. To analyze the research data and determine the level of development, 27 variables have been used in different economic, social and physical indicators in the rural area. In order to analyze rural development inequalities, the coefficient of variation (CV) has been used. . The results of the research show that the levels of the rural districts are different and according to the general coefficient of utilization, the most suitable rural district (East Azarbaijan) is about 1.34 times the most deprived rural district (Eastern Abbas). Differences in the levels of physical and social contexts are more than economic. Research findings also show that the rural areas of this sector still have a long way to achieve a balanced, integrated and sustainable development.