اگر دنيا حلقه انگشتري باشد، هرمز نگين آن است

شمارهي گذشته، در صفحات »دور بنادر بگرديم« كه عنوان بخش تازهاي است در »بندر و دريا«، دربارهي آستارا اشاره خوانديم كه روايتي بود از بيش از 40 ِ سال پيش اين بندر شمالي. قرار است در اين بخش، دست شما را بگيريم و به يكي از بنادر يا جزاير كشور ببريم؛ منتها اين سفر در دهههاي گذشته اتفاق ميافتد و مربوط به اين روزها نيست. به عبارتي، در اين صفحات، گزارشهايي ميخوانيم كه برخي از نويسندگان، پژوهشگران و روزنامهنگاران، سالها پيش به سراغ بنادر و جزاير بزرگ و كوچك كشور رفتهاند و هر كدام از زاويهديد خود آنها را معرفي و روايت كردهاند. نكتهي قابل توجه در اين روايتها، تغيير چشمگير هر بندر از جهات مختلف در گذر زمان است، بهطوريكه وقتي آنها را با امروزشان مقايسه ميكنيم، باور برخي از نوشتهها به اين آساني نيست. اين روايتها، هر كدام در نشريات متعدد و به قلم نويسندگان مختلف نوشته شدهاند؛ مانند نوشتهي مهشيده فرحبخش در مورد جزيره هرمز كه براي اين شماره برگزيدهايم. گزارش پيش رو كه به دستور زبان و شيوهي نگارش نويسنده وفادار است، در صفحات 60 و 61 مجلهي »تماشا«، شمارهي 260 به تاريخ 18 ارديبهشتماه 1355 آمده است.