واژه هاي لنج و لنج داري در گويش مينابي

شهرستان بندري ميناب در يكصد كيلومتري خاور استان هرمزگان قرار دارد. بناي اوليه اين شهرستان، كه در اشاره گذشته »بندر هرمز« خوانده ميشده، نوار ساحلي دريا بوده است. هرمزيان ـ ساكنان اوليه هرمز )ميناب قديم( ـ به داليلي همچون حمله مغول، به آن سوي دريا مهاجرت كردند و نام آنجا را هم از »جزيره جرون« به »جزيره هرمز« تغيير دادند. اكنون ميناب، كه روزگاري در ساحل دريا قرار داشت، 20 كيلومتر با دريا فاصله دارد. جغرافياي تاريخي ميناب منحصر به سوابق تاريخي هرمز كهنه است كه در حال حاضر در نزديكي خرابههاي بندر هرمز كهنه، شهر ميناب برپا شده و در واقع اين شهر جاي آن را گرفته است. )بختياري، 1369 ،ص 219 )شهرستان ميناب، پس از بندر عباس، بزرگترين شهرستان استان هرمزگان است. ميناب قطب كشاورزي استان است، اگرچه در اين منطقه دامداري هم رواج دارد. اما وجود سواحل، خورها، و بندرگاههاي متعدد اقتصاد ميناب را به سوي دريانوردي سوق داده است و بهصورت تجاري و صيادي از دريا استفاده ميشود. خور بندر تياب ميناب مامن مناسبي براي ورود لنجهايي است كه به اين بندر ميآيند و كار باربري، بارگيري، ماهيگيري و دادوستد دريايي انجام ميدهند. از روزگاران كهن، در اين بندر دادوستد و تجارت دريايي با كشورهاي خليج فارس، مخصوصا امارات )دبي(، رواج داشته است